Ość w gardle. Co zrobić?

Co zrobić gdy ość z ryby utknie w gardle? na INTERIA.TV.

Jeśli ość z ryby utknie w gardle, ważne jest, aby zachować spokój i postępować zgodnie z poniższymi krokami:

1. **Nie panikuj** - Zachowanie spokoju pomoże lepiej ocenić sytuację i podjąć odpowiednie działania.
2. **Spróbuj kaszlnąć** - Czasami silne kaszlniecie może pomóc wydobyć ość z gardła.
3. **Pij wodę** - Jeśli kaszel nie pomaga, spróbuj wypić kilka łyków wody. Może to pomóc spłukać ość.
4. **Jedz chleb** - Niektórzy zalecają żucie kawałka chleba i połknięcie go, co może pomóc w uwięzieniu ości i jej usunięciu. Jednak lepiej tego nie robić, bo ość może się bardziej wbić. Może się nawet przesunąć się głębiej do przewodu pokarmowego i tam też się wbić ponownie.
5. **Unikaj wpychania palców do gardła** - Nie próbuj na siłę wyciągać ości palcami, ponieważ może to spowodować jej głębsze wniknięcie.
6. **Skonsultuj się z lekarzem** - Jeśli ość nadal utknęła i czujesz ból lub dyskomfort, niezwłocznie skontaktuj się z lekarzem lub udaj się na najbliższy oddział ratunkowy.
7. **W przypadku zadławienia** - Jeśli osoba z którą jesteś zaczyna się dusić (nie może mówić, kaszleć lub oddychać), należy wykonać manewr Heimlicha, jeśli to możliwe, lub wezwać pomoc.

Pamiętaj, że odpowiednia prewencja, jak dokładne sprawdzanie ryby przed jedzeniem, może pomóc uniknąć takich sytuacji.

Dlaczego we krwi pojawia się cukier? Pomiar glikemii- czy to cukrzyca?

Cukier we krwi pojawia się z dwóch głównych źródeł:
1. Węglowodany pochodzące z żywności, która ma duży wpływ na poziom cukru we krwi. Dlatego ważne jest właściwe odżywianie i posiadanie wiedzy, jak żywność wpływa na wartości cukru we krwi. Związane jest to z trawieniem różnych węglowodanów. Węglowodany złożone, np. pieczywo pełnoziarniste, bardziej są przyjazne dla naszego organizmu, bo są przetwarzane na cukry proste, które wchłaniane są powoli i to powoduje małe skoki cukru we krwi.
Węglowodany pochodzące z cukru (słodycze, różne przetwory z dodatkiem cukru, słodzone napoje itd.), wchłaniające się szybko, powodujące gwałtowny wzrost glukozy we krwi.
2. Drugie źródło to nasz organizm, który sam wytwarza glukozę i magazynuje w wątrobie glikogen (wielocukier). W przypadku spadku stężenia glukozy, wątroba rozkłada zapasy glikogenu, tworząc z niego cukier.

Jak stwierdzić czy mamy cukrzycę?
W celu określenia poziomu glikemii należy poznać ilość glukozy w danej ilości krwi, która podawana jest dwóch jednostkach:
a) mmol/l (milimol na litr),
b) mg/dl (miligram na decylitr).
W laboratoriach używane wartości są zamiennie, ale można samemu przeliczyć ilość glukozy określonej w mmol/l na mg/dl i odwrotnie. Jest to bardzo proste, 1 mmol/l odpowiada 18 mg/dl. Gdy mamy wynik poziomu cukru 70 mg/dl, to podzielimy go przez 18 i uzyskamy dane w mmol/l — zaokrągleniu jest to 3,9 mmol/l.

W celu stwierdzenia, że mamy cukrzycę trzeba wykonać trzy podstawowe pomiary.
1. Pomiar glikemii — normy dla osób zdrowych:
a) glikemia na czczo 70 — 99 mg/dl (3,9 — 5,5 mmol/l) - cukier w normie,
b) glikemia 2 godziny po posiłku do 140 mg/dl (7,8 mmol/l),
c) glikemia przygodna do 200 mg/dl (11 mmol/l) - pomiar poziomu cukru we krwi pobranej o dowolnej porze dnia, bez względu, jaki czas upłynął od ostatniego posiłku.

Spotkałem się z treściami, że obowiązują inne normy u dzieci i osób starszych. Dla starszych osób (nie znalazłem, ile lat ma mieć starsza/y) cukier na czczo ma zawierać się w przedziale 80-140 mg/dl, a po posiłku nie przekraczać 180 mg/dl. Dzieci powinny mieć glukozę na czczo w przedziale 70-100 mg/dl.

2. Doustny test obciążenia glukozą
Najpierw mierzy się stężenie cukru we krwi na czczo. Po pierwszym pomiarze wypija roztwór 75 g czystej glukozy i po 2 godzinach ponownie określa się poziom cukru we krwi. Stężenie glukozy od 140 do 199 mg/dl oznacza nieprawidłową tolerancję glukozy — jest to stan przedcukrzycowym. Wynik powyżej 199 mg/dl wskazuje, że mamy cukrzycę.

Zmierzenie poziomu hemoglobiny glikowanej (HB1AC)
Jest to parametr, który określa nam, czy cukrzyca jest wyrównana (czy poziomy glukozy we krwi utrzymują się w prawidłowym przedziale) oraz jakie istnieje ryzyko wystąpienia powikłań.
a) 5,7% – 6,1% – norma dla osób zdrowych,
b) powyżej 6,1%- zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy,
c) powyżej 7% obserwuje się u chorych ze źle kontrolowaną lub nieleczoną cukrzycą.

Naturalne sposoby wspomagające leczenie cukrzycy

Zioła i przyprawy mogą pomagać przy problemach z podwyższonym poziomie krwi.
Jak podają badania zioło i przyprawa z kozieradki może obniżyć poziom cukru o ok. 20% we krwi, ale musi być stosowana systematycznie.

Oprócz regularnego zażywania kozieradki bardzo ważny jest sposób jej podawania. Podobnie jak nasiona lnu, namoczone w gorącej wodzie spożywamy na czczo. Jeżeli bierzemy lekarstwa przeciwcukrzycowe, należy skontrolować czy w połączeniu z kozieradką nie następuje duży spadek poziomu cukru.

Właściwości kozieradki pospolitej (kozieradki lekarskiej)
Nasiona kozieradki zawierają w sobie szereg witamin: witaminę A, witaminę B6, witaminę C, witaminę PP, kwas foliowy oraz cynk, fosfor, magnez, potas, sód, wapń i żelazo. Nie brakuje im związków eterycznych, flawonoidów, kumaryny oraz tłuszczy i białek roślinnych. Mają dużą ilość, tłuszczów i białek roślinnych.
Kozieradka podobnie jak i siemię lniane posiada dużo substancji śluzowatych (śluz polisacharydowy — wielocukry, cukry złożone) nierozpuszczalne w wodzie.

Inne właściwości kozieradki to:
działanie przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybicze, żółciopędne, rozkurczowe, wspomagające pracę wątroby, obniża poziom cholesterolu oraz podobno ogranicza powstawanie nowotworów, np.raka piersi, prostaty.
W aptekach i sklepach zielarskich są gotowe suplementy w formie tabletek oraz susz, z którego samodzielnie zrobimy naparów. Oczywiście tak samo, jak i z innymi sposobami pomagania sobie w chorobie, tak i z kozieradką, należy to wcześniej uzgodnić lekarzem (zwłaszcza osoby chore przewlekle).

Cynamon — przyprawa dodawana do szarlotki i innych ciast ma właściwości o działaniu pomagającym przy kłopotach z cukrzycą oraz przy stanie przedcukrzycowym, bo spowalnia uwalnianie cukru do krwiobiegu. Cynamon obniża poziom lipidów i ciśnienie krwi oraz zmniejsza wchłaniania glukozy w jelicie cienkim. Cynamon ma bardzo dużo antyoksydantów, które neutralizują wolne rodniki.

Dzięki olejkom eterycznym działa antybakteryjne, przeciwgrzybiczo, przeciwnowotworowo, przeciwwirusowo i przeciwutleniająco wzmacniając odporność organizmu. Grzyby Candida boją się tych olejków eterycznych w początkowej fazie zwiększonego ich namnażania się, ale bez przesady. Wiemy przecież, jak ciężko jest wygrać z grzybicą. Jest stosowany przy wielu innych problemach zdrowotnych, a my tu nie o tym.

Cynamon kasja tak jak i inne suplementy, zioła oraz przyprawy trzeba stosować z umiarem. Cynamon kasja zawiera dużo kumaryn i w większych dawkach stwarza zaburzenia żołądkowo-jelitowe oraz stany alergiczne.
Cynamon cejloński „prawdziwy cynamon” jest bezpieczniejszym, bo występują w nim śladowe ilości kumaryny, ale nie działa obniżająco na poziom cukru.
Dzienne norma spożycia cynamonu nie powinno przekraczać 6 g. Cynamon możemy dodawać kawy, herbaty, owsianki.

Nadciśnienie tętnicze i nieprawdziwa wiedza

Nadciśnienia nie trzeba leczyć
Nieprawda
Podwyższone ciśnienie w początkowej fazie choroby może zostać przez nas niezauważone, bo objawy mogą być znikome. Jednak z upływem czasu podniesione ciśnienie może powodować bezsenność, duszność (zwłaszcza przy wysiłku fizycznym), bóle i zawroty głowy, ucisk głowy, nerwowość, zwiększona potliwość ciała, uderzenia gorąca, zaczerwienienie twarzy, krwawienie z nosa, które obrona organizmu przed wysokim ciśnieniem krwi, nieprzyjemne uczucie bicia serca (kołataniem), pogorszenie widzenia.
Nie leczone nadciśnienie jest bardzo niebezpieczne, uszkadza mózg, nerki, oczy, serce, skraca życie.

Nadciśnienia nie da się wyleczyć
Nieprawda
Nadciśnienie wtórne jest możliwe do wyleczenia (usunięcie przyczyny powodującej choroby). Nadciśnienia pierwotnego leczenie nie usuwa, ale obniża ciśnienie tętnicze do prawidłowych wartości, co zmniejsza ryzyko powikłań.

Prawidłowe RR skurczowe równa się 100 + wiek
Nieprawda
Co prawda ciśnienie tętnicze rośnie wraz z wiekiem, ale norma ciśnienia skurczowego (poniżej 140mmHg) obowiązuje wszystkich dorosłych bez względu na wiek.

Rozkurczowe ciśnienie (to drugie) jest ważniejsze niż pierwszy parametr
Nieprawda
Ciśnienie skurczowe i rozkurczowe są jednakowo bardzo ważne. Ważna jest też różnica między nimi.

Można odstawić leki po unormowaniu ciśnienia
Nieprawda
Nadciśnienie pierwotne jest chorobą na całe życie. Jeżeli mamy już unormowane ciśnienie się, to nie znaczy, że choroba ustąpiła. To leki mają takie działanie, których odstawienie spowoduje ponowny wzrost ciśnienia.

Organizm w czasie dłuższego przyjmowania leków od nadciśnienia przyzwyczaja się do nich
Nieprawda
Dostępne obecnie leki można stosować całymi latami, bez ryzyka uodpornienia się organizmu na nie. Mogą być takie sytuacje związane z postępującą choroby, że trzeba będzie zastosować kolejne inne leki.

Ciśnienie należy mierzyć tylko na lewej ręce
Nieprawda
Ciśnienie można mierzyć na lewej, jak i na prawej ręce.

Ciśnienie atmosferyczne ma duży wpływ wysokość ciśnienia tętniczego
Nieprawda
Wpływ ciśnienia atmosferycznego na wartości ciśnienia krwi jest bardzo mały. Trochę większy wpływ na ciśnienie ma temperatura powietrza. Zmiany ciśnienia atmosferycznego mogą wpływać na nasze ogólne samopoczucie, ale nie jest to nic związane z ciśnieniem krwi.

Osoby z nadciśnieniem nie mogą pić kawy
Nieprawda
Kawa i inne używki mogą podnieść znacznie wartość ciśnienia tętniczego tylko przy wypiciu dużej jej ilości. Wypicie dziennie dwóch filiżanek kawy nie spowoduje nagłych skoków ciśnienia.

Jak opiekować się osobą z chorobą Alzheimera

Los ciężko nas doświadcza różnymi problemami, a na dodatek stajemy przed faktem dokonanym, jakim jest choroba alzheimera osoby bliskiej.
Choroba daje już sygnały wcześniej, ale tego nie zauważamy lub myślimy, że to stan starzenia się organizmu. Gdy osoba bliska (tata, mama, żona, mąż, dziadek, babcia itd.) zachoruje na alzheimera, wpadamy w panikę i niepewnością czy sobie poradzimy.
Nie wiemy co robić, przecież mamy swoje obowiązki. Różne myśli mogą przychodzić nam do głowy, ale na początku odrzućmy pomysł oddania bliskiej osoby do domu opieki. Postarajmy się zapewnić opiekę dla takiej osoby przez rodzinę lub pomoc dochodzącą.

Najpierw zapoznajmy się ze specyfiką tej choroby, żeby wiedzieć, co może nas spotkać. Na pewno nie będzie łatwo, bo opieka nad taką osobą jest bardzo ciężka, denerwująca, męcząca. Sami możemy mieć kłopoty ze zdrowiem: depresja, nerwica itp. W początkowej fazie choroby nie jest jeszcze tak tragicznie, gorzej, gdy choroba postępuje szybko i wtedy opieka staje się wyzwaniem.
Musimy zrozumieć postępowanie chorej osoby na alzheimera, która często nie jest świadoma swojego postępowania. W fazie łagodnego przebiegu choroby możemy próbować delikatnie tłumaczyć choremu, że chcemy pomóc. Do takiej osoby należy mówić powoli, wyraźnie i poczekać aż informacja dotrze w odpowiednie miejsce. Nie należy chorego pouczać, przekonywać, że jest inaczej, złościć się na niego, krzyczeć, mówić uszczypliwie, czy się podśmiewać. Osoba chora buntuje się, nie poznaje bliskie osoby, staje się nieporadna, traci podstawowe umiejętności. Nasze zachowanie może nakręcać chorą osobę, może krzyczeć, że robimy z niej wariatkę czy wariata.

W zaawansowanej chorobie możemy być zaskoczeni różnymi sytuacjami, np. osoba taka może załatwić się koło łóżka, pluć do jedzenia lub go wyrzucać. Możemy sądzić, że zrobiła to złośliwie, ale tak nie jest. Osoba ta nie ma świadomości, że źle zrobiła, a jak coś jej prześwituje, to nie należy jej atakować, bo sama źle się z tym czuje.
Alzheimer charakteryzuje się splataniem, zanikiem pamięci oraz urojeniami o kradzieży pieniędzy, rzeczy i przekonaniu, że chcemy jej wszystko zabrać. Dlatego też takie osoby chowają pieniądze i przedmioty w różnych zakamarkach. Mogą też popaść w manię zbierania różnych rupieci.
Ważne jest też leczenie farmakologiczne, ale musimy mieć świadomość, że jest to choroba nieuleczalna.

Opieka nad taką osobą jest bardzo wymagająca i wie to tylko osoba, która taką opiekę sprawuje lub sprawowała. Mamy prawo być poirytowanym, mieć dość zajmowania się chorym, ale czy oddawać taką osobę pod inną opiekę?
Mamy dość, nie dajemy rady i wtedy decydujemy się na oddanie (lepiej brzmi, zmieniamy jej miejsce zamieszkania) chorej do domu opieki. Musimy jedna przygotować się na to psychicznie. Będzie to nas dręczyło, dlaczego osobę bliską oddaliśmy gdzieś obcym, ale nie zawsze możemy zapewnić swojemu bliskiemu godne warunki życia i bezpieczeństwa.

Jeżeli podejmiemy decyzję o zmianie miejsca zamieszkania dla osoby chorej, najpierw zróbmy rozpoznanie, żeby wybrać dobry ośrodek.
Zaletą takiego rozwiązania jest to, że opiekun oszczędzi swoje zdrowie, zajmie się rodziną, pracą i może odwiedzać osobę chorą. Osoba chora i tak nie ma często świadomości o rzeczywistości. Dużym plusem jest to, że na miejscu dostępni są lekarze różnych specjalności. Prowadzone są różne zajęcia, różne formy wsparcia dla chorych.
Wadą mogą być wyrzuty naszego sumienia.

Alzheimer

Jakie nasze działania mogą zmniejszyć uniknięcie choroby alzheimera, która uszkadza nieodwracalnie mózg?
Ta choroba powoduje zaniki pamięci, splątanie, trudności z wykonywaniem prostych czynności, nieporadność i brak samodzielności. W czasie postępowania choroby funkcje mózgu są coraz bardziej ograniczone. Zanika pamięć, osoba staje się bezradna psychicznie i fizycznie do tego stopnia, że nawet nie jest, w stanie się poruszać, chodzić czy samodzielnie jeść. Organizm staje się coraz bardziej osłabiony, co powoduje różne infekcje.

Na chorobę alzheimera mają wpływ geny, styl życia oraz wiek. Osoby po 65 roku życia (proces starzenia się) są bardziej narażeni na tę przypadłość. Na chorobę Alzheimera najbardziej zagrożone są osoby obciążone genetycznie, co powoduje zwiększone ryzyko zachorowania oraz osoby z zespołem Downa. Również groźne urazy głowy zwiększają zagrożenie dotknięcia tą chorobą.

Czy można zapobiec tej chorobie, opóźnić ją lub zminimalizować?
Zapobiec tej chorobie raczej się nie da, ale można jej rozwój opóźnić. Dieta ma duży wpływ na nasze zdrowie, również na nasz mózg. Należy ograniczyć spożywanie czerwonego mięsa, cukru, tłuszczów nasyconych, a bardziej bazować na warzywach, owocach, produktach pełnoziarnistych, rybach, drobiu oraz stosować olej rzepakowy i oliwę z oliwek.

Aktywność fizyczna i umysłowa bardzo dobrze wpływa na pracę mózgu. Zmuszając mózg do ciągłego wysiłku umysłowego (gry, krzyżówki, łamigłówki, czytanie), zwiększa się ilość połączeń pomiędzy komórkami mózgowymi, co wpływa na opóźnienie powstania choroby odpowiedzialnej za zaniki pamięci.
Prawidłowa masa ciała, glukozy we krwi, cholesterolu, unormowane ciśnienie krwi, wypoczynek i relaks oraz niepalenie papierosów też mają wpływ na nasze zdrowie.
Ważne też są kontakty z ludźmi, z którymi lubimy przebywać, bo samotność też źle wpływa na zdrowie. No i szczególnie ważne jest, żeby mieć jakieś zajęcie, hobby, które stymulują nasz mózg do pracy.

Normy badań - jak czytać wyniki

NAWIGACJA  👉  Badanie moczu    Morfologia krwi    Opis badania wątroby i pęcherzyka żółciowego oraz normy badań   

---

❗ W różnych laboratoriach mogą być przyjęte różne normy dla wybranych parametrów, ale różnice nie są duże. Dlatego podane w tabeli normy i opisy należy traktować jako wyniki poglądowe, a uzyskanie dokładnych informacji o wynikach badań należy uzyskać od lekarza.

Badanie moczu
Jest podstawowym badaniem, które wykonywane jest bardzo często. Odbierając wyniki, przeważnie nie wiemy, co oznaczają liczby i oznaczenia. Rutynowe badanie moczu obejmuje analizę jego cech fizycznych i chemicznych.
Takie badanie pozwala szybko zdiagnozować choroby nerek i całego układu moczowego, wykryć cukrzycę oraz choroby metaboliczne. Układ moczowy składa się z nerek, moczowodów, pęcherza moczowego i cewki moczowej. Narządem wytwarzającym mocz są nerki.
Przed badaniem moczu należy zastosować się do kilku zasad, które przyczynią się do bardziej wiarygodnych wyników.
❗Planując wizytę w laboratorium dobę wcześniej, pamiętaj o niespożywaniu alkoholu i stosowaniu płynów do płukania ust oraz produktów odświeżających oddech. Należy również zrezygnować z gumy do żucia i większych ilości kawy oraz herbaty (zielonej, czarnej).
Przed badaniem zapytaj lekarza o wpływie przyjmowanych leków na wyniki badań. Kobiety powinny poinformować lekarza, że termin badania przypada tuż przed lub w trakcie miesiączki (być może trzeba będzie przełożyć termin wykonania analizy moczu). Przed badaniem lekarz może zalecić Ci przerwanie przyjmowania niektórych leków, które powodują zmianę zabarwienia moczu. Są to m.in. witamina B, fenazopirydyna, fenytoina. Jeśli przyjmujesz leki moczopędne, poinformuj o tym lekarza. Spożywanie przed badaniem buraczków, porzeczek, rabarbaru, jagód oraz większych ilości marchewki może spowodować zmianę zabarwienia moczu.
Przed oddaniem moczu do badania unikaj wykonywania większych wysiłków. Do przechowywania próbki moczu służy specjalnie do tego celu przygotowany plastikowy pojemnik (najczęściej w postaci kubeczka z przykrywką), kupisz go w każdej aptece. Przed pobraniem próbki moczu umyj dokładnie ręce, nie pij i nie jedz. Obmyj też skórę w okolicy zewnętrznego ujścia cewki moczowej. Unikaj dotykania wewnętrznej powierzchni pojemnika dłońmi.
Do badania powinno się wykorzystać jedynie mocz ze strumienia środkowego oddany rano. Najlepiej byłoby dostarczyć próbkę do laboratorium w ciągu 1 godziny od pobrania.

Aminokwasy, Azot a-aminokwasowy
Norma od 1,5-3g/24 60-200mg/24. Podwyższenie stężenia aminokwasów w moczu może być spowodowane chorobą nerek, wątroby, mięśni lub tarczycy.
Barwa
Słomkowa, jasno-żółta. W przypadku wypicia dużej ilości płynów mocz może być bezbarwny. W czasie odwodnienia mocz może być koloru pomarańczowo-brązowego. W przypadku przedostania się dużej ilości krwi do moczu, jego kolor będzie purpurowo-czerwony. Czerwona barwa nie musi oznaczać zawartość krwi, lecz substancje wydzielane w nadmiarze przez organizm. W czasie żółtaczki jego barwa może być o odcieniu zielonym lub pomarańczowym. Inne spotykane kolory mogą świadczyć o procesach chorobowych wewnątrz organizmu lub mogą być spowodowane dietą oraz przyjmowanymi lekami (żółtobrązowy, czerwonobrązowy, niebieski, czarny, fioletowy).
Białko
Norma od 40 - 80 mg/24h. Białko w moczu występuje w małych ilościach i w małych próbkach jego ilość jest nie do wykrycia. Dopiero dobowe zbieranie moczu pozwala na określenie jego ilości. Zwiększona ilość białka w moczu może być spowodowana chorobą nerek i układu moczowego. Również choroby gruczołu krokowego, nowotwory i obecność krwi w moczu mogą być przyczyną obecności białka w moczu. Przyczyną białka w moczu może być także nadmierny wysiłek fizyczny oraz przyjmowanie różnych leków.
Bilirubina
Nie powinno jej byc w moczu. Wolna bilirubina w prawidłowym moczu nie występuje.
Diureza dobowa (objętość moczu)
Norma od 0,6 - 2,0 l/24 norma z innego źródła to 0,9-1,8 l/24. Objętość moczu to ilość wydalanego moczu w ciągu doby. Zwiększone wydalanie moczu powyżej 2 litrów na dobę to wielomocz i może być spowodowane chorobą nerek (przewlekła niewydolność nerek, odmiedniczkowe zapalenie nerek, torbielowatość, a także w ostrej niewydolności nerek po okresie skąpomoczu lub bezmoczu). Przyczyna wielomoczu może nie być związana z nerkami (moczówka, poliuria poalkoholowa, cukrzyca). Zmniejszone wydalanie moczu może być spowodowane chorobami układu krążenia lub odwodnieniem. Mogą to być objawy zaburzenia funkcji nerek, takich jak ostra niewydolność nerek (przednerkowa-np. wstrząs, zmniejszenie przepływu nerkowego krwi, nerkowa-ostre choroby zapalne i niezapalne, pozanerkowa-np. kamica dróg moczowych). Ponadto może świadczyć to o przewlekłej niewydolności nerek. Zmniejszenie diurezy poniżej wartości pozwalającej na usunięcie z organizmu produktów przemiany materii (ok. 400 ml/24h) to skąpomocz, a poniżej 100 ml/dobę to bezmocz.
Gęstość (ciężar właściwy)
Norma 1,015-1,030g/ml (waha się w granicach 1,001-1,035 g/ml). Ciężar właściwy moczu zależy od substancji w nim rozpuszczonych (kwas moczowy, mocznik, elektrolity, glukoza, białkomocz). Zwiększona gęstość moczu może być spowodowana chorobami układu krążenia, przewodu pokarmowego, nerek i chorobami, przy których występuje stan gorączkowy oraz odwodnieniem. Powyżej normy świadczy o obecności w moczu składnika w stężeniu przekraczającym wartości fizjologiczne (glukoza, białko). Bardzo wysoki ciężar właściwy może wynikać z dużego zagęszczenia moczu w skutek przyjmowania zbyt małych ilości płynów, ich nadmiernej utraty z organizmu (uporczywe wymioty, nadmierne pocenie się, gorączka, biegunka). Poniżej normy świadczą o chorobach miąższowych nerek, które powodują ich niewydolność (PNN), a także m.in. o moczówce prostej. Niskie wartości ciężaru właściwego są dowodem rozrzedzenia moczu wynikające z przyjmowania dużej ilości płynów albo z powodu ciężkiej choroby nerek lub stosowania leków moczopędnych. Prawidłowy ciężar właściwy moczu to wartość uśredniona od 1,015 do 1,022 g/ml. Wahnięcia ciężaru właściwego w granicach 0,010 g/ml mogą być spowodowane zwiększoną ilością wypijanych płynów.
Glukoza
Norma to Brak w zdrowym organiźmie. Przyczyną obecności glukozy w moczu może być choroba układu moczowego lub wysokie stężenie glukozy we krwi.
Kreatynina
Norma 8-20 mmol/24h (0,9-2,3g). Kreatynina jest produktem mięśni i jej stężenie zależy od ilości tkanki mięśniowej. Dlatego norma dla mężczyzn jest większa niż dla kobiet. Podwyższenie stężenia kreatyniny w moczu może być spowodowane chorobą wątroby, chorób z wysoką temperaturą oraz dużym wysiłkiem fizycznym. Obniżenie stężenia kreatyniny może być wynikiem chorób tarczycy, nerek, mięśni.
Konsystencja
Mocz powinień być przezroczysty. Zmętnienie moczu spowodowane może być obecnością białych i czerwonych krwinek, bakterii, a także związków będących składnikami kamieni nerkowych.
Krwinki białe (leukocyty)
Norma to kilka w polu widzenia (4-5). Powyżej normy: najczęstszą przyczyną, zaburzonej ilości leukocytów w moczu, są ostre i przewlekłe bakteryjne zakażenia układu moczowego. Zwiększona ilość leukocytów może być spowodowana przez śródmiąższowe zapalenie nerek jako wynik reakcji na leki (np. aminoglikozydy, cefalosporyny, tuberkulostatyki, sulfonamidy, leki diuretyczne, cyklofosfamid, niesterydowe leki przeciwzapalne, fenacetyna, sole litu, azatiopryna), toksyny, jady egzogenne, czynniki fizyczne. Ponadto podwyższone wartości leukocytów mogą być spowodowane przez duży wysiłek fizyczny. Mogą również świadczyć o stanach gorączkowych, odwodnieniu, przewlekłej niewydolności krążenia, zmianach zapalnych narządów sąsiadujących z układem moczowym, o zapaleniu dróg moczowych (bakteryjne, wirusowe, grzybicze lub pasożytnicze). Obecność eozynofilów w moczu może być objawem alergicznego śródmiąższowego zapalenia nerek. Zaburzone występowanie leukocytów w moczu może świadczyć o nowotworach.
Krwinki czerwone (erytrocyty)
Norma to kilka w preparacie ( 3-4 erytrocytów w polu widzenia). Podwyższona ilość erytrocytów we krwi może świadczyć o kamicy nerkowej, cewki moczowej i pęcherza moczowego, skazie krwotocznej, nowotworach układu moczowego i narządów płciowych, chorobach zapalnych nerek, zakrzepicy żył nerkowych. Ilość erytrocytów powyżej 10 krwinek w polu widzenia spowodowane może być przez gruźlicę, zaburzenia krzepnięcia krwi, niewydolność krążenia, marskość wątroby oraz stosowaniem leków pochodnych dikumarolu i heparyny. Czasem krwiomocz może być spowodowany domieszką krwi miesiączkowej, urazem dróg moczowych w czasie wykonywania niektórych badań inwazyjnych. W tych przypadkach krwiomocz określany jest jako rzekomy. Obecność powyżej 60% dysmorficznych (erytrocyty o nieprawidłowej budowie) erytrocytów jest cechą charakterystyczną kłębuszkowego zapalenia nerek.
Kwas moczowy
Norma 0,5-0,9g/24h
kobiety 2,5-5,7mg/100ml
mężczyźni 3,4-7,7mg/100ml
Kwas moczowy jest zbędnym produktem przemian metabolicznych. Zwiększone stężenie kwasu moczowego w moczu może być spowodowane spożywaniem pokarmów o dużej zawartości zasad purynowych (wątróbka, nerki, podroby). Może być też spowodowany chorobą wątroby, zatruciem, terapią przeciwnowotworową oraz stosowaniem niektórych leków.
Mocznik
Norma 13-30g/24h.
Mocznik jest produktem metabolizmu białek. Podwyższenie stężenia mocznika często spowodowane jest spożywaniem pokarmów o dużej zawartości białka oraz chorobami z wysoką gorączką.
Nabłonki
W moczu mogą pojawiać się nabłonki płaskie. Jest to objaw prawidłowy. Natomiast pojawienie się nabłonków innego kształtu (walcowate, gruszkowate) może być objawem chorób nerek i układu moczowego.
pH
Norma 4,7-8,1 (przeważnie 5,0 - 6,0) /skrajnie waha się w zakresie 4,5 - 8,2/.
pH określa stężenie jonów wodorowych w wydalanym moczu. Świadczy o jego zakwaszeniu lub zasadowości i związane jest z wydolnością gospodarki kwasowo-zasadowej organizmu. Wartości pH powyżej normy występują przeważnie przy diecie bogatej w warzywa lub produkty mleczne. Podwyższone wartości pH mogą być spowodowane uporczywymi wymiotami, płukaniem żołądka, nadmiernym stosowaniem leków moczopędnych, zaburzeniem lub utratą zdolności nerek do zakwaszania moczu, zakażeniem układu moczowego bakteriami rozkładającymi amoniak (również zbyt długim przechowywaniem próbki w temperaturze pokojowej). Kamica nerkowa (kamienie struwitowe) oraz niektóre leki (np. stosowane w chorobie refluksowej) wpływają na wartość pH moczu. Wartości poniżej pH 5 mogą być spowodowane dietą bogatobiałkową, gorączką, odwodnieniem, długotrwałym głodzeniem się oraz kamicą nerkową (kamienie szczawianowe, cystynowe). Stan prawidłowy to zazwyczaj wartość pH w zakresie 5,0 - 6,0 (czasami 4,5 - 8,0). Na wartość pH moczu bardzo duży wpływ ma rodzaj spożywanych pokarmów. Spożywanie warzyw i produktów mlecznych powoduje wyższą wartość pH, natomiast spożywanie białka zwierzęcego powoduje niską wartość pH moczu. Wysokie wartości pH (powyżej 8) mogą świadczyć m.in. o zakażeniu bakteryjnym układu moczowego. Średnia prawidłowa wartość pH to 6. Mocz zasadowy (powyżej 6) występuje u osób na diecie wegetariańskiej lub mlecznej. Może oznaczać też podwyższony poziom potasu, przewlekłą niewydolność nerek czy nadczynność przytarczyc. Niskie pH (kwaśne) może pojawiać się w wyniku ciężkiej choroby płuc (rozedmy), źle kontrolowanej cukrzycy, ciężkiej biegunki, nadmiernego przyjmowania alkoholu.
Urobilinogen
Norma 0,86-6,75mmol/l, poniżej 1mg/24h (czasami podaje się przedział od 0 - 4mg/24h).
Urobilinogen powstaje z bilirubiny w jelicie wskutek działania bakterii. Niewielka część urobilinogenu ulega wchłanianiu zwrotnemu w przewodzie pokarmowym. Przez układ żyły wrotnej dostaje się do wątroby i ponownie wraz z żółcią zostaje wydalony do przewodu pokarmowego. Niewielka część tej frakcji dostaje się do krążenia obwodowego i zostaje wydalona z moczem. Wartości powyżej normy mogą świadczyć o żółtaczce mechanicznej lub miąższowej, wirusowym zapaleniu lub marskości wątroby. Urobilinogen-znak + to prawidłowy wynik. Znak +++ oznacza żółtaczkę, a brak tej substancji-cholestazę.
Wałeczki
Norma to 3-5 wpw wałeczki szkliste. Inne nieobecne. Każde inne wałeczki świadczą o istniejącej patologii.
Wałeczki to cylindryczne twory powstające w cewkach nerek. Są zbudowane z białek, tłuszczu oraz elementów komórkowych. Wyróżnia się kilka typów wałeczków: wałeczki woskowe, tłuszczowe, białkowe, w skład których wchodzą krwinki czerwone lub białe. Rodzaj wałeczków pomaga w rozpoznaniu istniejącej choroby nerek Powyżej normy: wałeczki szkliste mogą być obecne w moczu po wysiłku fizycznym, w stanach podgorączkowych, w toksycznym podrażnieniu nerek. Wałeczki ziarniste świadczą o uszkodzeniu miąższu nerek. Wałeczki leukocytowe zawierają leukocyty i zazwyczaj towarzyszą odmiedniczkowemu zapaleniu nerek. Wałeczki erytrocytowe zawierają erytrocyty lub ich fragmenty i mogą pojawiać się w kłębuszkowym zapaleniu nerek. Wałeczki nabłonkowe zawierają komórki cewek nerkowych mogące świadczyć o ich uszkodzeniu. Wałeczki woskowe zazwyczaj pojawiają się w przebiegu ciężkiego uszkodzenia nerek. Wałeczki tłuszczowe mogą pojawić się w zespole nerczycowym.
Zapach
Charakterystyczny - zmiana zapachu moczu może być spowodowana obecnością w nim bakterii, zablokowaniem dróg moczowych oraz zatruciami i chorobami zakaźnymi.
Do góry🔺

---

Morfologia krwi
Jest najczęściej wykonywanym badaniem laboratoryjnym. Nawet zdrowy człowiek powinien raz w roku zrobić sobie badanie krwi. Jeżeli mamy złe samopoczucie, często jesteśmy zmęczeni, senni, rozdrażnieni, mamy kłopoty z koncentracją, włosy są cienkie i łamliwe, a paznokcie kruche to w pierwszej kolejności powiniśmy zrobić analizę krwi.
Kobiety w ciąży takie badanie powinny robić co 6 tygodni. Również kobiety, u których miesiączka występuje w krótkich odstępach czasu, jest obfita lub przedłuża się, muszą robić morfologię nawet raz na miesiąc.
Do badania należy zgłosić się na czczo (min. 8 h od ostatniego posiłku).

OB - odczyn Biernackiego
Norma: kobieta 0 - 15 mm, mężczyzna 0 - 10 mm
Odczyn Biernackiego to badanie szybkości opadania krwinek czerwonych. Ocenia zaburzenia składu białek, osocza oraz właściwości erytrocytów.
Podwyższona norma może być spowodowana stanem zapalnym, ciążą, chorobą nowotworową, niedokrwistością oraz chorobą autoimmunologiczną. Obniżenie normy występuje przy chorobach alergicznych i w nadkrwistości.
Erytropoetyna (EPO)
Norma: kobieta 6 - 32µg/ml, mężczyzna 6 - 32µg/ml
Erytropoetyna (EPO) to hormon peptydowy, który stymuluje erytropoezę (proces powstawania krwinek czerwonych w szpiku kostnym). Hormon ten wytwarzany jest w wątrobie i w nerkach. Najwyższe jego stężenie we krwi obserwuje się w godzinach nocnych, a najmniejsze nad ranem.
Wzrost erytropoetyny obserwuje się w spadku utlenowania krwi oraz w zwyrodnieniu wielotorbielowatym nerek. Spadek erytropoetyny występuje w przypadku przewlekłej mocznicy.
Hemoglobina - HGB, Hb
Norma: kobieta 12 - 16g/dl, mężczyzna 13 - 18g/dl
Hemoglobina jest białkowym składnikiem krwinek czerwonych. Transportuje tlen i dwutlenek węgla do i z komórek naszego organizmu. Hemoglobina jest to podstawowy parametrem, który służy do rozpoznawania niedokrwistości. Stężenie tego związku zależy od wieku i płci. Najwyższe stężenie jest u noworodków.
Hemoglobina powyżej normy może wystąpić wskutek odwodnienia (biegunki, wymioty, poty), w nadkrwistościach wtórnych (przewlekłe choroby płuc, wady serca, nowotwory nerek) oraz w nadkrwistościach pierwotnych (czerwienica prawdziwa). Również niedotlenienie (np. podczas przebywania w wyższych partiach gór) może powodować wzrost hemoglobiny.
Hemoglobina poniżej normy może mieć związek z niedokrwistością i przewodnienieniem.
Hematokryt - HCT
Norma: kobieta 37 - 47%, mężczyzna 42 - 52%
Hematokryt jest to stosunek objętości krwinek czerwonych do objętości osocza. Wartość HCT zależy od liczby krwinek czerwonych, objętości erytrocytów, objętości krwi krążącej, płci i wieku.
Hematokryt powyżej normy może być wywołane czerwienicą prawdziwą, niedotlenieniem tkanek, przewlekłymi chorobami płuc, wadami serca, nowotworami lub torbielowatością nerek. Również przebywanie w górach oraz leczenie sterydami może powodować wzrost tego parametru krwi.
Wartości poniżej normy występują się przy niedokrwistości i w przewodnieniu ustroju.
MCV
Norma: kobieta 81 - 99 fl, mężczyzna 80 -94 fl
MCV to średnia objętość pojedynczej krwinki. Podwyższone MCV może świadczyć o niedoborze witaminy B12 lub kwasu foliowego w przebiegu różnych chorób (zapalenie bądź niewydolność wątroby, alkoholizm, niedoczynność tarczycy). Wzrost ten może wystąpić także po chemioterapii, ostrym krwotoku lub hemolizie.
MCV poniżej normy świadczy np. o niedokrwistości z niedoboru żelaza, niedokrwistości syderoblastycznej.
MCH
Norma: kobieta 27 - 31pg, mężczyzna 27 - 34pg
MCH to średnia masa hemoglobiny w krwince. Podwyższone wartości MCH mogą świadczyć o sferocytozie.
Poniżej normy może wystąpić w czasie zaburzeń wodno-elektrolitowych oraz w niedokrwistościach niedobarwliwych.
MCHC
Norma: kobieta 33 -37g/dl, mężczyzna 33 -37g/dl
MCHC to średnie stężenie hemoglobiny w krwince. MCHC powyżej normy może świadczyć o sferocytozie lub hipertonicznym odwodnieniu. Obniżony wskaźnik MCHC może być objawień zaburzenia wodno-elektrolitowe typu hydrotonicznej hiperhydracji oraz przy niedokrwistości spowodowanej niedoborem żelaza.
RBC - krwinki czerwone (erytrocyty)
Norma: kobieta 4,2-5,4mln/mm3 , mężczyzna 4,5-5,9mln/mm3
Czas życia krwinek czerwonych wynosi 100 - 120 dni. Właściwa odnowa zależy od żelaza, witaminy B6 i B12, erytropoetyny oraz kwasu foliowego.
Zmniejszenie liczby erytrocytów może wystąpić w późniejszym okresie ciąży. Natomiast zwiększenie zaobserwowano u osób ciężko pracujących, u osób przebywających na dużych wysokościach.
Zmniejszenie liczby krwinek czerwonych oznacza niedokrwistość, a zwiększenie nadkrwistość.
WBC - krwinki białe (leukocyty)
Norma: kobieta 4 500 - 10 000mm3, mężczyzna 4 500 - 10 000mm3
Chronią przed bakteriami, wirusami, grzybami, truciznami. Ich liczba gwałtownie wzrasta w czasie dużego wysiłku fizycznego, wysokiej temperatury otoczenia, spożywania dużych ilości potraw białkowych. Jest to normalna reakcja u zdrowego człowieka. Jednak ich namnażanie w szybkim tempie w sposób niekontrolowany, powoduje, że krwinki białe nie stanowią obrony dla organizmu.
Stają się wrogiem i prowadzą do białaczki. W prawidłowej krwi obwodowe występuje kilka rodzajów krwinek białych.
Granulocyty obojętnochłonne (neutrofile - NEUT)
Norma: kobieta 1,5 - 7,4 tys/µl, mężczyzna 1,5 - 7,4 tys/µl
Stanowią 50-70% wszystkich krwinek białych. Mają zdolności niszczenia bakterii. Zmniejszenie liczby neutrofili występuje w chorobach zakaźnych (bakteryjnych, wirusowych, pierotniakowych i nowotworowych - grypa, różyczka, gruźlica, dur, malaria itp.). Zwiększenie występuje głównie w zakażeniach bakteryjnych (w chorobach nowotworowych, hematologicznych, metabolicznych, po urazach, u palaczy oraz u kobiet w trzecim trymestrze ciąży).
Granulocyty kwasochłonne (eozynofile - EOS)
Norma: kobieta 0,2 - 0,67 tys/µl, mężczyzna 0,2 - 0,67 tys/µl
Stanowią od 2 - 4% krwinek białych. Eozynofile (EOS) to krwinki białe granulocytów kwasochłonnych. Podwyższone wartości eozynofilu mogą wystąpić przy chorobach alergicznych (astma oskrzelowa, katar sienny) i pasożytniczych, a także w chorobach krwi (ziarnica złośliwa), łuszczycy. Zażywaniem niektórych leków (np. penicyliny), może również być przyczyną ich wzrostu. Obniżenie wartości może być spowodowane zakażeniem, durem brzusznym, czerwonką, posocznicą, urazami i oparzeniami. Również zwiększony wysiłek fizyczny może doprowadzić do obniżenia wartości EOS.
Granulocyty zasadochłonne (bazofile) - BAS
Norma: kobieta 0 - 0,13 tys/µl, mężczyzna 0 - 0,13 tys/µl
To również rodzaj krwinek białych, które mają właściwości żerne, tj. wchłaniania i niszczenia drobnoustrojów oraz komórek obcych lub zmienionych komórek własnego organizmu. Ich ilość to zaledwie 1% w całkowitej liczbie krwinek białych. Podwyższone wartości mogą wystąpić na skutek chorób alergicznych, przewlekłej białaczki szpikowej, przewlekłego stanu zapalnego przewodu pokarmowego, wrzodziejącego zapalenia jelit, niedoczynności tarczycy oraz rekonwalescencji po przebytej infekcji. Wartości obniżone mogą wystąpić w czasie ostrych infekcji, w gorączce reumatycznej, nadczynności tarczycy, ostrym zapaleniu płuc, a nawet w sytuacjach stresujących.
Monocyty - MON
Norma: kobieta 0,21 - 0,92 tys/µl, mężczyzna 0,21 - 0,92 tys/µl
Monocyty (MONO) to również komórki żerne krwinek białych, które mają zdolność oczyszczania krwi z erytrocytów, martwych komórek i bakterii. Produkują interferon, który hamuje namnażanie się wirusów.
Ilość monocytów wzrasta w przypadku wystąpienia gruźlicy, kiły, zapalenia wsierdzia, zakażenia pierwotniakowego, nowotworów i innych chorób. Ilość monocytów może spadać w czasie infekcji lub stosowania niektórych leków (np. glikokortykosterydów).
Limfocyty - LYM, LYMPH
Norma: kobieta 1,1 - 3,5 tys/µl, mężczyzna 1,1 - 3,5 tys/µl
Limfocyty to komórki układu odpornościowego, które należą do leukocytów odgrywających ważną rolę w reakcjach immulogicznych. Limfocyty uczestniczą w zwalczaniu białek pochodzenia pozaustrojowego.
Liczba limfocytów wzrasta w chorobach krztuśca, chłoniaków, przewlekłej białaczki, odry, świnki, gruźlicy, kiły, różyczki. Obniżone wartości limfocytów występują w czasie przewlekłego leczenia preparatami glikokortykosterydów oraz przy stresie i białaczce.
Trombocyty (płytki krwi) - PLT
Norma: kobieta 130 - 450 tys/µ, mężczyzna 130 - 450 tys/µ
Powstają w szpiku i tkance limfatycznej. Podwyższenie (nadpłytkowość) dopuszczalnej normy, może być skutkiem przewlekłego zespołu mieloproliferacyjnego lub nadmiernego wytwarzania płytek krwi wskutek m.in. infekcji, choroby nowotworowej, regeneracji po krwotoku, po usunięciu śledziony itp.
Poniżej normy mamy do czynienia z małopłytkowością, spowodowaną zmniejszeniem wytwarzania płytek krwi. Liczba płytek krwi może być wskutek nadmiernego ich niszczenia różnymi chorobami. Przyczyną utraty płytek krwi mogą być również krwotoki.
Do góry🔺

---

Opis badania wątroby i pęcherzyka żółciowego oraz normy badań
5-nukleotydaza
Norma: 0,6-4,2 mmol/l/s. Aktywność tego enzymu oznacza się w diagnostyce chorób wątroby, a jej wzrost może być skutkiem tej choroby.
Aminotransferaza AspAT (GOT lub AST)
Normy: kobiety 5-40 U/l (j.m/l), mężczyźni 19 U/l (j.m/l). Wzrost aktywności tego enzymu może świadczyć o chorobie wątroby, serca, płuc, mózgu, mięśni lub o chorobie nowotworowej.
Aminotransferaza ALAT (GPT lub ALT)
Norma: 5-40 U/l. Aktywność tego enzymu może rosnąć przy wielu chorobach wątroby. Poziom aktywności ALAT jest dobrym wskaźnikiem stanu pracy wątroby (jest to specyficzny enzym dla tego narządu).
Aminotransferazy
Są to enzymy, których aktywność oznacza się diagnostyce wielu chorób. Aminotransferaza asparaginowa AspAT (GOT) występuje w różnych komórkach organizmu. Aminotransferaza alaninowa AIAT (GPT) jest enzymem, który występuje głównie w komórkach wątroby. Do celów diagnozy stosuje się wskaźnik de Ritisa - jest to stosunek aktywności AspAT do AIAT. W prawidłowych warunkach jest on większy od 1, a w chorobach jest on mniejszy od 0,9.
Antygen HbsAg
Norma: wynik ujemny. Obecność tego antygenu może być spowodowana wirusowym zapaleniem wątroby typu B.
Badanie żółci
Podczas badania dwunastnicy można pobrać żółć w celu zdiagnozowania ewentualnych zaburzeń jej wydzielania. Oceniana jest jej objętość, konsystencja, kolor, zawartość kamieni i innych substancji. Często w celu dokładniejszej diagnozy podczas badania stymuluje się pęcherzyk i wydzielanie żółci. Otrzymuje się w ten sposób trzy rodzaje żółci:
1. Żółć na czczo — żółta lub bezbarwna (bilirubina mniejsza niż 170 µmol/l).
2. Żółć pęcherzykowa — zielona (stężenie bilirubiny 1,7-5mmol/l).
3. Żółć wątrobowa — żółta (bilirubina 80 - 250mmol/l).
Bilirubina
Norma: <17µmol/l 1/3 zestryfikowana
Bilirubina jest produktem przemian jednego ze składników hemoglobiny. Powstaje w wątrobie, śledzionie i szpiku. We krwi występuje w dwóch postaciach: bilirubina wolna i bilirubina zestryfikowana. To rozróżnienie ma znaczenie diagnostyczne. Wzrost stężenia bilirubiny może być oznaką chorób.
Biopsja wątroby
Badanie polega na pobraniu fragmentu tkanki wątroby do analizy.
Cholangiografia
Jest badaniem rentgenowskim wykorzystującym „kontrast”, który podaje się doustnie lub w postaci zastrzyku dożylnego. Bada się drogi żółciowe i pęcherzyk żółciowy.
Cholangiopankreatografia wsteczna endoskopowa (ERCP)
Badanie to jest połączeniem badania endoskopowego i rentgenologicznego. Przy pomocy endoskopu wprowadzonego do dwunastnicy wprowadza się cewnikiem kontrast do przewodów trzustkowych i żółciowych, a następnie wykonuje się zdjęcia rentgenowskie.
Cholecystografia
Jest badaniem rentgenowskim, w którym przy pomocy kontrastu uwidocznia się pęcherzyk żółciowy. Kontrast podaje się doustnie.
Cholesterol 3,9-6,2mmol/l, 150-240mg%.
Całkowity do 200mg/100ml LDL do 160mg/100ml
Normy: HDL kobiety od 55mg/100ml, mężczyźni od 45mg/100ml
Wątroba odgrywa główną rolę w regulacji stężenia cholesterolu. Trójglicerydy - kobiety 40-160mg/100ml mężczyźni 68-175mg/100ml
Lipidy całkowite 450-1000mg/100ml
Cholinesteraza CHE
Norma: 1900-3600 U/l. Aktywność enzymu może spadać przy chorobach wątroby.
Dehydrogenaza glutaminowa GLDH
Norma: 3 U/l. Enzym jest bardzo ważnym przy przemianie aminokwasów i składników białek. Jego aktywność może rosnąć w chorobach wątroby.
Dehydrogenaza mleczanowa LDH
Norma: 100-280 U/l. Enzym produkowany przez różne narządy, a jego wzrost aktywności może być wynikiem poważnych chorób wątroby.
Fosfataza alkaliczna (ALP)
Norma: 25-92, 60-170j.m/l. Jest to enzym wytwarzany w dużych ilościach w wątrobie, nerkach i kościach. Wzrost aktywności może być wynikiem choroby wątroby i dróg żółciowych.
Immunoglobulina M anty-HAV (IgM anty-HAV)
Norma: brak. Obecność immunoglobuliny może świadczyć o wirusowym zapaleniu wątroby typu A.
Próba z bromosulfoftaleiną BSP
Norma: 30 min <10% 45 min <6%. Próba polega na wstrzyknięciu do krwi substancji, która w prawidłowych warunkach powinna być pobierana z krwi w celu detoksykacji przez wątrobę. Krew pobiera się w kilka minut po wstrzyknięciu, a następnie po 45 minutach. Oznacza się poziom wstrzyknięcia i porównuje się wyniki. Następnie oblicza się, ile procent substancji nie zostało wychwyconych przez wątrobę.
Scyntygrafia
Pacjentowi podaje się środek promieniotwórczy o promieniowaniu gamma. Wynik uzyskuje się poprzez zmierzenie specjalnym przyrządem promieniowania wysyłanego z wątroby. Badanie pozwala ocenić czynność wątroby.
Transpeptydaza gamma GT
Norma: 26 U/l. Enzym należący do klasy peptydaz występuje w wątrobie, nerce i trzustce. Aktywność może rosnąć w chorobach wątroby, dróg żółciowych, nowotworach oraz w czasie stosowania niektórych leków.
USG jamy brzusznej
Badanie ultrasonograficzne obejmuje wiele narządów. W trakcie badania lekarz ogląda powierzchnię zewnętrzną wątroby, pęcherzyk żółciowy, drogi żółciowe i duże naczynia krwionośne oraz narządy sąsiednie. Przed badaniem należy wyeliminować gazy z przewodu pokarmowego. Dzień przed badaniem należy ograniczyć jedzenie pokarmów zawierających błonnik, a nawet zażyć np. węgiel, jeżeli zaleci tak lekarz. Gazy zalegające w przewodzie pokarmowym bardzo utrudniają badanie.
Do góry🔺

---