Usuwanie znamion

Zmiany skórne można usuwać metodą laserową lub chirurgiczną w zależności od rodzaju zmiany. Znamiona barwnikowe (pieprzyki, brodawki) - są to zmiany skórne zwykle o jasnej lub ciemnobrązowej barwie.
Rodzaje znamion barwnikowych:
Znamiona atypowe – charakteryzują się nierównomiernym zabarwieniem oraz nieregularnym kształtem i przeważnie występują w kolorze ciemnobrązowym. Znamiona te są o podwyższonym zagrożeniu i należy zbadać je pod kątem obecności komórek złośliwych.
Znamię Clarka – nieszkodliwe zmiany skórne o średnicy nie większej niż 1 cm o zabarwieniu jasno lub ciemnobrązowym. Rzadko występują na twarzy, przeważnie występują w okolicach tułowia i kończyn.
Znamię Spitz – nieszkodliwe znamię barwnikowe, które przeważnie występuje u dzieci oraz młodzieży. Występuje jako różowy lub jasnobrązowy wykwit o gładkiej strukturze, najczęściej w obrębie twarzy.
Znamię wrodzone – przeważnie pojawia się we wczesnym dzieciństwie lub rodzimy się już z takim znamionem - nie są złośliwe. Są o różnych barwach i z wiekiem rosną, osiągając średnicę nawet kilkunastu cm.
Znamię Suttona – wykwit o regularnym kształtem oraz jasną obwódką dookoła.
Znamię błękitne – zmiana skórna o charakterystycznym błękitnym lub sinym zabarwieniu w postaci twardego guzka.
Chirurgiczne usuwanie znamion skórnych to jedna z dwóch metod pozbywania się znamion. Znamię skórne usuwamy, gdy jest duże lub przeszkadza. Zabieg chirurgicznego usuwania znamion skórnych polega na miejscowym znieczuleniu oraz wycięciu przy pomocy skalpela zmiany razem z niewielkim zapasem skóry wokół. Chirurgiczne zabieg ma zasadniczą przewagę nad laserowym, bo umożliwia pobranie nieprzekształconej próbki materiału do badań histopatologicznych (czy zmiana skórna była łagodna czy złośliwa).
Laserowe usuwanie znamion to nowoczesna technologia, ale przed zabiegiem trzeba zbadać znamię pod kątem złośliwości. Laserowy zabieg usuwania znamion uniemożliwia pobranie materiału do badań histopatologicznych po zabiegu. Laserowe usuwanie znamion skórnych polega na napromieniowaniu wskazanego miejsca wiązką światła laserowego.

Żylaki

Żylaki oprócz złego wyglądu nóg, powodują również problemy zdrowotne. Główną przyczyną żylaków są uszkodzone zastawki w żyłach. Czysta, natleniona krew pompowana jest przez serce do różnych narządów. W pozycji stojącej bez wysiłku dociera do naszych stóp, ale z powrotem ma już pod górkę. W tej powrotnej drodze pomagają jej zastawki (takie zawory), które otwierają się, gdy krew płynie do góry i zamykają się, gdy krew próbuje opaść.

Gdy te zastawki są niesprawne, krew cofa się i w pewnych odcinkach żył gromadzi się. Uszkodzenia tych zastawek u kobiet często dochodzi w czasie ciąży. Powoduje to wzrost ciśnienia, co przyczynia się do poszerzenia żył, powstanie miejscowych wypukłości, które czasami pękają - to są właśnie żylaki. Gdy na nogach pojawią się niebieskie guzki, oznacza to już zaawansowaną chorobę. Zanim się pojawią, otrzymujemy różne sygnały ostrzegawcze: obrzęki stóp, uczucie ciężkości nóg, skurcze nocne łydek itp.
Jeżeli zauważymy takie dolegliwości, to udajmy się do lekarza. W początkowej fazie (kiedy nie widać zgrubień) można zapobiec powstaniu żylaków. W tej początkowej fazie choroby wystarczy zmiana trybu życia na aktywny oraz leczenie prefencyjne (kuracja farmakologiczna, terapia uciskowa - bandaże, opaski, rajstopy lub pończochy obciskające).
Jeżeli w porę nie rozpoczniemy leczenia, problem będzie narastać. Żylaki zaczną boleć, obrzęki nie będą ustępować, skóra na nodze stanie się cieńsza, zacznie się łuszczyć i pękać. W tym stadium żylaki mogą być tylko chirurgicznie usunięte, bowiem zalegająca krew może spowodować zakrzepowe zapalenie żył.
Jest kilka metod usuwania żylaków, które w większości usunięte mogą być bez pobytu w szpitalu.
OBLITERACJA ŻYLAKÓW - polega na wstrzykiwaniu w żylaki leków, które powodują zrośnięcie się ścian uszkodzonej żyły. Po zabiegu zakładany jest opatrunek uciskowy, który nosi się 4-8 dni. Metoda ta jest stosowana, gdy żylaków jest mało.
STRIPPING - metoda operacyjna, polegająca na nacięciu w okolicy pachwiny lub pod kolanem, przez które podwiązuje się chorą żyłę. Następnie nacina się nogę w okolicy kostki i wprowadza się stripper, którym usuwa się żyłę. Po zabiegu zakładany jest opatrunek uciskowy i trzeba zaraz chodzić w czasie uzleżnionym od zastosowanego znieczulenia.
KRIOCHIRURGIA - wprowadzenie do żyły specjalnej sondy, która temperaturą -80°C zamyka żyłę. Zamrożoną żyłę usuwa się lub pozostawia. Po zabiegu można zaraz chodzić.
ZABIEG LASEROWY - nie wymaga wielu cięć, nie usuwa się chorej żyły, która po zamknięciu z czasem włóknieje. Opatrunek uciskowy nosi sie przez 7 dni.
Jak zmniejszyć ryzyko powstania żylaków?
Na żylaki częściej chorują kobiety, ponieważ sprzyjają temu typowe zaburzenia hormonalne występujące w okresie dojrzewania, przed miesiączką i w okresie menopauzy. Stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych oraz ciąża również mogą mieć wpływ na powstanie żylaków. Również skłonności do żylaków można oddziedziczyć po rodzicach. Jeżeli jedno z rodziców ma żylaki, to ryzyko wzrasta do 40%, a jeżeli obydwoje rodzice mają żylaki, to ryzyko wzrasta do 90%. Słabość naczyń krwionośnych można oddziedziczyć również po dziadkach.
Profilaktyka
1. Zadbajmy o aktywność w życiu codziennym - spacery, jazda na rowerze, pływanie, jogging.
2. Unikajmy długiego stania i siedzenia - co jakiś czas starajmy się pochodzić, stawajmy na palcach. W czasie siedzenia unikajmy długiego trzymania nóg nieruchomo w jednej pozycji. Nie zakładajmy nogę na nogę. W czasie siedzenia nogi powinny być zgięte pod kątem prostym.
3. Od czasu do czasu unośmy nogi powyżej serca - praktycznie osiągniemy to przeważnie w czasie spania, podkładając coś pod nogi. W ciągu dnia opierajmy nogi na sprzętach do siedzenia oraz o biurko, pamiętając, żeby nie powodować uciskania na krawędziach oraz mocnych przeprostów w kolanach.
4. Kobiety kiedy tylko mogą, niech chodzą na płaskim obcasie.
5. Unikajmy obcisłych spodni i skarpet.
6. Stosujmy masaże i unikajmy gorących kąpieli.
7. Utrzymujmy prawidłową wagę, bowiem nadwaga źle wpływa na nasze naczynia krwionośne.

Zawał serca

Zawał serca nie zawsze objawia się bólem w klatce piersiowej. Bardzo silny ściskający ból w klatce piersiowej, który promieniuje do ramion, pleców, szczęki i szyi dotyczy przeważnie mężczyzn.
Kobiece serce na niedokrwienie (zawał) reaguje inaczej niż u mężczyzn. Wiele Kobiet w czasie zawału odczuwa tylko pieczenie lub ucisk w tzw. dołku , ból mięśni, ogólne osłabienie, zmęczenie oraz wrażenie bezwładności rąk. Inne mają trudności z oddychaniem lub nudności, które kojarzą się z problemami układu pokarmowego. Silne bóle odczuwane są pod lewą lub prawą łopatką. Nie należy lekceważyć takich dolegliwości, ponieważ w przypadku zawału liczy się każda minuta.

Udar mózgu

Udar nie zawsze kończy się wylewem krwi do mózgu.
Większość udarów spowodowana jest niedostatecznym ukrwieniem mózgu, tzw. udary niedokrwienne. Ich przyczyną najczęściej jest zablokowanie tętnicy mózgowej przez skrzep. Skrzep ten może powstać w tętnicy mózgowej lub w innych naczyniach krwionośnych, np. w sercu. W części mózgu, w której przez dłuższy czas nie dopływa krew, dochodzi do uszkodzenia komórek.
Udary krwotoczne (wylewy krwi do mózgu) występują rzadziej - ok.20%. Dochodzi do nich najczęściej na wskutek pęknięcia naczynia krwionośnego (wypadki - urazy głowy, nadciśnienie, miażdżyca, pęknięcie tętniaka). Udar krwotoczny wymaga szybkiej operacji.
Pierwsze objawy często są niekojarzone z udarem mózgu: zawroty głowy, silny ból głowy, opadający kącik ust, niewyraźne widzenie, uczucie niedowładu, słabości w jednej części ciała, utrudnienia w mówieniu. Mogą to być sygnały ostrzegawcze przed zbliżającym się, że udarem lub już do niego doszło. Takie objawy po kilkunastu minutach lub kilku godzinach mogą minąć, jednak nie należy tego lekceważyć, tylko trzeba natychmiast udać się do lekarza.
Udar może spowodować trwałą niepełnosprawnością (niedowład kończyn, a nawet połowy ciała, zaburzenie mowy) lub śmierć.
Jedną z przyczyn udaru jest odkładanie się w tętnicach cholesterolu i wapnia, powoduje stwardnienie tętnic (stają się mniej elastyczne i zmniejsza się ich średnica przepływu krwi). Zakrzepy i zatory często spowodowane są stylem życia: dieta bogata w tłuszcze nasycone, tłuszcze utwardzane i cukier, mało ruchu, palenie papierosów i picie alkoholu, nieprawidłowo leczoną lub nierozpoznaną cukrzycę.
Ten styl życia możemy zmienić, gorzej jest z osobami chorującymi na cukrzycę, a szczególniej gdy nie jest ona leczona. Nieleczona cukrzyca zwiększa zagrożenie udarem i innymi poważnymi zaburzeniami oraz chorobami. Szybkie i prawidłowe leczenie cukrzycy może pomóc uniknąć wielu problemów zdrowotnych lub ich zminimalizować.
Udar mózgu powinien być leczony jak najszybciej w szpitalu. Pierwsza pomoc po udarze mózgu to podanie kroplówki, być może trzeba będzie podłączyć chorego do respiratora oraz zrobić tomografię komputerową głowy. Następnie zostaną podane odpowiednie leki mające rozpuścić skrzep krwi, im szybciej, tym lepiej, bo są najbardziej skuteczne do ok. 3 - 4 godzin po udarze.
Dodatkowe badania podczas pobytu w szpitalu to: EKG, USG tętnic, RTG klatki piersiowej, badanie krwi, arteriografia tętnic, rezonans magnetyczny. Gdy zareagujemy zbyt późno, może dojść do niedotlenienia mózgu i nieodwracalnych zmian. Udar mózgu lewostronny lub prawostronny krwotoczny, może spowodować podjęcia koniecznej operacji. Po przebytym udarze zalecana jest, a nawet konieczna rehabilitacja, terapia, pomoc psychologa, itd.

Pocenie się

Niezależnie od tego co robimy, nasz organizm wydziela pot. Jednak nadmierne pocenie się w czasie snu może być objawem choroby.

Nocne poty spowodowane mogą być cukrzycą, nadczynnością tarczycy, nowotworem, zaburzeniami układu nerwowego. Jeżeli tym objawom towarzyszą inne niepokojące sygnały, należy udać się do lekarza. Zwykle nadmierne pocenie nie jest spowodowane poważnym problemem, ale lepiej skonsultować to z lekarzem.

Na nadmierne pocenie wpływa picie zbyt dużej ilości alkoholu, herbaty, kawy. Nadmiar spożywania cebuli, czosnku, mięsa, serów powoduje, że zapach potu jest bardziej intensywny i kwaśny.
Pocenie często spowodowane jest czynnikiem emocjonalnym i może dotyczyć całego ciała. Tu z pomocą przychodzą tabletki zawierające garbniki z pokrzywy, skrzypu polnego, szałwii, które powodują usuwanie płynu produkowanego przez gruczoły potowe przez nerki razem z moczem. Dodatkowo tabletki zawierają melisę, która łagodzi zdenerwowanie. Ważne jest, żeby przyjmowanie tabletek, nawet tych bez recepty skonsultować z lekarzem. Mają one bowiem działanie moczopędne i moga wypłukiwać elektrolity z organizmu.

Dieta cud

Dieta cud - nie !!! Tylko dieta "Mniej żreć" !!! Nie ma diety cudu, jest tylko dieta normalnego odżywiania się wg zapotrzebowania dziennego na kalorie. Jeżeli zjemy więcej to nadmiar odłoży się w gramach tłuszczu. I tak codziennie przez kilka lat i już mamy problem z otyłością. Zmniejszenie wagi o 1-3kg to żaden problem, ale już więcej jest trudniej, co nieznaczy, że niemożliwe. Wszelkie książki, czasopisma czy diety opisane w internecie nie są idealne, wymagają wiele wyrzeczeń i wysiłku fizycznego. Pomimo straconego czasu i pieniędzy są wręcz nieskuteczne. Najlepsza dieta to "Mniej żreć" i trochę spacerów. Dieta "Mniej żreć" nie zabrania jedzenia ulubionych smakołyków, nawet słoniny, np. dwa plasterki słoniny (jak ktoś lubi) na śniadanie nie zaszkodzi. Co z tego, że wg jakiejś diety jako przekąski między trzema głównymi posiłkami zjemy np. 2kg marchewki. "Mniej żreć" nie zabrania zjeść dwóch średniej wielkości marchewek itp.
Trzeba mieć zakodowane w podświadomości, że owoce, warzywa, słodzone napoje (herbata, kawa, kompoty), wszelkiego rodzaju orzeszki, paluszki itp. zjedzone w większych ilościach, to murowane dodatkowe kilogramy dla naszych nóg, kręgosłupa i samopoczucia psychicznego.
UWAGA !!! - na glutaminian sodu (E 621), który jest obecny w produktach przetworzonych. Wzmacnia smak i zapach potraw, co sprawia, że chętnie sięgamy po następne porcje jedzenia.
"Mniej żreć" nie trzeba bardzo tłumaczyć, wystarczy normalnie jeść (czyt. mniej jeść).
Teraz trochę szczegółów:
1. W ciągu doby spożywamy przynajmniej 3 posiłki, najlepiej o jednakowych porach, ± 1 godzina. Dobry sposób na złagodzenie napadu głodu, to wypicie 15 minut przed posiłkiem np. szklanki wody. Dobrze byłoby śniadanie i kolacje rozłożyć na dwie porcje (np. o 7.00 na śniadanie mamy 4 kanapki, z których dwie zjadamy ok. 10.00 - tej). Również obiad, jeżeli składa się z dwóch dań, jemy z 30 minutowa przerwą, jeżeli możemy sobie na to pozwolić. Praktycznie nie robimy dokładek, to co mamy na talerzu zjadamy i na tym koniec.
Posiłki jemy powoli w ciszy i spokoju delektując się walorami smakowymi (nie oglądamy tv, nie słuchamy radia, nie czytamy - tylko skupiamy się na jedzeniu). Jedząc powoli damy czas na przepływ informacji z żołądka do mózgu, że już jesteśmy najedzeni. Bowiem wszystko to rozgrywa się w głowie. Przekąski w bardzo małych ilościach nie zaszkodzą, nawet o 23.00 możemy posmakować tabliczkę czekolady lub jednego cukierka.
2. Na zakupy żywnościowe wybieramy się najedzeni i kupujemy na bieżące spożycie. Nie robimy zapasów, najlepiej gdyby po kolacji nie zostało w domu nic dobrego do zjedzenia. Za to możemy mieć żywność, której nie bardzo lubimy i zjemy ją w tylko wtedy, gdy będziemy naprawdę głodni.
3. Stopniowo zmniejszamy słodzenie, solenie zastępując to ziołami np. herbata z miętą, sos z przyprawami itp. Z czasem nasz organizm się przystosuję, że nie będziemy odczuwać braku słodzenia. Tak samo będzie z soleniem potraw.
4. Mamy mało czasu na spacery? Wykorzystajmy to w czasie wykonywania naszych zadań: na zakupy idziemy na pieszo, nie korzystamy z windy itp.
Jedząc za dużo to tak jak zatankowanie 30 litrów paliwa samochodu z 20-to litrowym zbiornikiem. Dieta uboga w węglowodany źle wpływa na Twój mózg, co powoduje słabszą pamięć i sprawność intelektualną. Jeżeli jednak masz zamiar skutecznie odchudzać się to musisz koniecznie wiedzieć, że w diecie bardzo ważne są nie tylko produkty niskokaloryczne, ale również o niskim indeksie glikemicznym.
Dieta po 50 roku życia oraz produkty potrzebne dla zdrowia
Najlepiej byłoby rozłożyć posiłek na 5 razy dziennie. Jedzmy produkty bogate w wapń, na który zapotrzebowanie wzrasta wraz z wiekiem. Jest on ważny dla kości i zębów. Szukajmy go w produktach mlecznych, w wodach mineralnych i w tej z kranu, fasoli, jajach, jarmużu, orzechach, migdałach.
Przyspieszmy metabolizm jedząc dużo warzyw. Dbając o zdrowie niezapominajmy o witaminie D - korzystajmy ze słońca, a w miesiącach zimowych przyjmujmy preparaty z witaminą D.
Ograniczmy tłuszcze zwierzęce, przestawiając się na tłuszcze roślinne: awokado i orzechy (uwaga na kaloryczność), oleje (rzepakowy, lniany, itp.).
Uwaga na owoce - poza tym, że mają witaminy i składniki mineralne, to pod względem zawartości cukru dorównują słodyczom. Dlatego nie jedzmy ich za dużo (100 - 150 g dziennie). Na więcej możemy sobie pozwolić z czerwonymi grejpfrutami (obniżają ciśnienie i przyspieszają przemianę materii).
Zdarza się, ale w małym %, że nadwaga związana jest z chorobami. Niestety bardzo dużo ludzi w ten sposób się usprawiedliwia.

Brodawki

Brodawki występują na całym ciele, ale tylko wirusowe są leczone, a pozostałe można usunąć. Usuwamy brodawki ze względów etetycznych lub gdy nam przeszkadzają. Przyczyną powstawania brodawek jest wirus brodawczaka ludzkiego (HPV). Wyjątkiem jest brodawka łojotokowa, która nie zalicza się do tej grupy. Jest to zmianą nowotworowa, łagodna, z małą możliwością do przekształcenia się w raka.

Znamych jest ok. 100 typów brodawczaka ludzkiego, z których większość nie jest groźna. Wyjątkiem są te atakujące narządy płciowe, bo mogą spowodować rozwój raka, np. szyjki macicy (kłykciny kończyste). Zakażenia mogą być spowodowane kontaktem bezpośrednim z nosicielem wirusa, np. podaniem na przywitanie dłoni lub przez kontakt pośredni: dotykając przedmiotów, na których mogły przetrwać wirusy (klamki, ręczniki, powierzchnie basenowe, w środkach komunikacji, itd.).
Kontakt zdrowej skóry z wirusem nie musi skończyć się infekcją. Natomiast gdy wirus trafi na uszkodzony naskórek, a układ immunologiczny jest osłabiony, to wtedy może dojść di zarażenia. Rozdrapywanie istniejących kurzajek powoduje przeniesienie wirusa w inne miejsce. Od momentu zakażenia do pojawienia się pierwszych zmian może upłynąć nawet kilka miesięcy. W tym czasie osoba zarażona może zarażać innych.
Brodawki łojotokowe przeważnie o kształcie okrągłym, o kolorze jasnym lub ciemnym, są twarde i skóra na niej wysycha - taka narośl. Rozmiar takiej narośli przeważnie ma kilka milimetrów, czasami mogą być kilkucentymetrowe. Rzadko występują brodawki o nieregularnym kształcie i bardzo ciemne, które mogą nas niepokoić. Gdy jesteśmy posiadaczami brodawek, dobrze jest, by charakter zmian ocenił specjalista.
Brodawki łojotokowe mogą rosnąć i zmieniać barwę. Najczęściej nie są groźne, ale czasami są dokuczliwe z powodu ich umiejscowienia. Też jest wskazana wizyta u lekarza dermatologa, który oceni, czy jest to brodawka łojotokowa. Dermatolog może zalecić pozostawienie zmiany na skórze, jeżeli nam nie przeszkadza fizycznie estetycznie. Metody usuwania brodawek są różne: zamrażanie ciekłym azotem (może pozostać nieładna blizna), wypalenie laserem, usuwanie łyżeczką dermatologiczną.
Samodzielne usuwanie brodawek grozi stanem zapalnym i innymi powikłaniami, np. rozsianie w inne miejsca (kurzajki). Brodawki, np. kurzajki mogą zniknąć bez naszej ingerencji w ciągu roku od ich pojawienia się.
Do góry🔺