Depresja

Jest to stan przygnębienia, smutku, zobojętnienia, utraty zainteresowań, zaniku odczuwania przyjemności, brak zdolności do działania, brak energii itp. Jeżeli taki stan utrzymuje się przed dłuższy czas, należy udać się do lekarza, bo mogą być to oznaki depresji.

Depresja to zaburzenia nastroju, ale nie zawsze oznacza to chorobę. Przecież codziennie mamy różne nastroje: smucimy się, cieszymy się, nic nam się niechce, a innym razem rozpiera nas energia. Jeżeli stan smutku i przygnębienia występuje przez dłuższy czas (dwa, trzy tygodnie), udajmy się do specjalisty. Stany najgorszego nastroju objawiają się najczęściej w godzinach porannych.
Smutek w depresji jest niezależny od tego co w danym momencie naszego życia się dzieje (mamy sukcesy, nie mamy problemu, ale nam towarzyszy smutek). W depresji stajemy się małomówni, niespokojni, mamy stany lękowe, nie wychodzimy z domu. Nic nam sie nie chce (mycie, ubranie, przygotowanie sobie jedzenia), nie mamy ochoty nawet na drobne czynności, nie możemy znaleźć sobie miejsca. Nie mamy ochoty oglądać telewizji, korzystać z komputera, mamy kłopoty ze snem, czujemy się ciągle zmęczeni. Zdrowi ludzie najbardziej aktywni są w godzinach porannych, w godzinach popołudniowych zaczynają odczuwać zmęczenie, a wieczorem idą spać.
U osób z depresją poprawa nastroju następuje po południu, a nawet dopiero wieczorem. Inne objawy depresji to: pesymizm (negatywne myślenie o sobie), spowolnienie mowy, ruchów, brak koncentracji, kłopoty z pamięcią, niepokój, drażliwość, skłonność do płaczu, kłopoty z podejmowaniem decyzji, bezradność, utrata zainteresowań, unikanie kontaktów ze znajomymi, utrata apetytu, który chory może sobie rekompensować objadaniem się w nocy.
Przyczyny depresji są różne: negatywne wydarzenia (śmierć bliskiej osoby, choroby, kłopoty rodzinne, problemy finansowe, utrata pracy lub prestiżu społecznego) i wiele innych czyników. Na rozwój depresji wpływ mają również zaburzenia biochemiczne w mózgu dotyczące dopaminy, serotoniny, noradrenaliny. Stwierdzono, że w depresji spada aktywność tych substancji. Cały czas trwają badania nad przyczynami depresji i są odkrywane nowe przyczyny.
Depresja to tak samo straszna choroba jak i inne groźne dla naszego zdrowia. Powoduje ogromne cierpienie, wpływa na wszystkie aspekty naszego życia, a nieleczona może byc przyczyną rozwoju innych chorób, np. cukrzycy, chorób układu krążenia itp.
Leczenie depresji polega na dwóch głównych sposobach: leczenie farmakologiczne i psychoterapia. W depresji zaawansowanej lepsze efekty uzyskuje się leczeniem farmakologicznym (lekami). Leczenie trwa długo, a pierwsze efekty po przyjmowaniu leków widać po 2-3 tygodniach. Całe leczenie w pierwszej depresji powinno trwać 6 miesięcy, nawet gdy objawy ustąpią wcześniej. Obecne leki II generacji są lepiej tolerowane niż te starsze.
Pierwsze objawy depresji
Trwałe pogorszenie nastroju - depresja może objawiać się ciągłym stanem złego nastroju, który nie ustępuje. Krótkotrwałe pogorszenie nastroju nie powinien nas niepokoić.
Spadek energii - odczuwamy ciągłe zmęczenie, choćbyśmy odpoczywali cały dzień lub tydzień.
Skrajny samokrytycyzm - obwinianie Siebie, że jest obciążeniem dla innych, czuje się niechciana i uważa się za 7 nieszczęść.
Obwinianie się - uważają, że nieszczęścia powstają z ich winą, nawet tych dotyczących bliskich osób.
Spadek sprawności intelektualnej - zaczynają się problemy z logicznym myśleniem, wykonanie prostych czynności, to droga przez mękę. Stają się życiowo bezradni, przecież były osobami bardzo sprawnymi umysłowo.
Trudności ze snem - jeden z wielu, częsty objaw depresji. Złe przespane lub nieprzespane noce, powodują ciągłe zmęczone. Zazwyczaj sen trwa ok. 4-5 godzin na dobę i jest kilka razy przerwany.
Utrata masy ciała - szybkie chudnie, spowodowane zanikiem ochoty na jedzenie, chory nie odczuwa głodu.
Myśli samobójcze - na pewno mamy depresję, jeżeli po głowie krążą nam myśli samobójcze i należy zgłosić się na wizytę u lekarza specjalisty.
Jeżeli, zauważymy 4 z ww objawów, należy skonsultować to u psychiatry. Wcześniej wykrytą depresję łatwiej wyleczyć, a później kontrolować.

Cholesterol

Cholesterol też jest potrzebny, ponieważ bez niego organizm nie byłby w stanie funkcjnować. Przy jego pomocy powstają hormony płciowe i kory nadnerczy, kwasy żółciowe oraz witamina D. Wchodzi w skład błon komórkowych. Problem zaczyna się, gdy mamy go za dużo, a zwłaszcza tego złego.
Ogólnie cholesterol dzielimy na zły (LDL) i dobry (HDL).

Jeżeli mamy ponad normę złego, to osadza się on na ścianach naczyń krwionośnych (w mózgu, nerkach, nogach itp.). Zwężone naczynia utrudniają dopływ krwi do narządów. Zły cholesterol (LDL) odkłada się także na tętnicach wieńcowych, co często jest przyczyną zawałów. Dobry cholesterol (HDL) usuwa nadmiar złego z tętnic i transportuje go do wątroby, w której jest rozkładany i wydalany z organizmu.
Przyczyny wzrostu cholesterolu są różne:
nadwaga, złe odżywianie (tłuste mięsa i wędliny, tłusty nabiał, twarde tłuszcze, np.żółte i topione sery, masło, smalec, potrawy smażone, chipsy, itp.), dziedziczenie genetyczne. Im bardziej tłusta dieta, tym więcej cholesterolu, bowiem organizm najwięcej produkuje go 60-80% z tłuszczu pochodzenia zwierzęcego, tzw. tłuszcze nasycone.
Zachowajmy umiar z cukrem i białą mąką - obniżają poziom dobrego cholesterolu. Jajka jedzmy razem z białkiem, które zmniejsza wchłanianie cholesterolu. Zalecenia specjalistów odnośnie jajek różnią się, nieraz nawet znacznie. Jeżeli mamy prawidłowy poziom cholesterolu, to ten obecny w jajku nie stwarza zagrożenia. Można jeść do 10 - 12 tygodniowo, uwzględniając te znajdujące się w innych pokarmach (makarony, ciasta itp.). Osoby z podwyższonym poziomem cholesterolu mogą też jeść jajka, ale w mniejszych ilościach tygodniowo (2-4).
Wg amerykańskiego dietetyka można jeść 2 jajka dziennie, ale wtedy nie jemy innych produktów pochodzenia zwierzęcego. A wg polskich dietetyków osoby zdrowe tylko jedno jajko dziennie, a osoby z podwyższonym poziomem cholesterolu - 2 jajka tygodniowo. Jajka mają dużo składników odżywczych: białka, lecytynę, luteinę, l-tyrozynę, składniki mineralne, witaminy. Jedzmy tłuszcze wielo- i jednonienasycone. Jednak nie można całkowicie stosować diety pozbawionej tłuszczy, bowiem może ona również zmniejszyć poziom dobrego cholesterolu.
Wobec tego co jeść?
Błonnik wychwytuje cząstki cholesterolu z pożywienia i utrudnia ich wchłanianie przez organizm.
1. Pełne ziarna i nasiona - pieczywo z maki razowej, grube kasze, płatki owsiane, brązowy ryż, itp.
2. Owoce bogate w błonnik - np. jabłka, cytrusy itp.
3.Warzywa strączkowe i inne - fasola, soja, ciecierzyca, groch, bób, marchew, buraczki, itp. Czosnek 1 - 3 ząbki dziennie - pomaga zmniejszyć poziom cholesterolu ok. 10%. Posiekany, rozgnieciony powinien poleżeć ok. 10 - 15 minut. Do potraw dodajmy go pod koniec gotowania i pieczenia - nie podajmy go obróbce termicznej dłużej niż 20 minut.
4. Orzechy i migdały.
5. Napoje (woda, herbaty, świeże soki z owoców i warzyw,) - ok. 2 litrów dziennie (liczy się również płyny w postaci zup).

Andropauza

Jest to proces starzenia się mężczyzny. Spowodowane to jest spadkiem poziomu testosteronu (hormon męski). Andropauza to przypadek podobny do menopauzy.
Menopauza występuje u kobiet w wieku 40-50 lat i jest okresem przejściowym. Andropauza zaczyna się w wieku od 50 - 60 lat i trwa do końca życia (jest to proces nieodwracalny). Nie można jej wyleczyć, można jedynie zahamować szybkość postępowania tego procesu.
Pierwszym objawem jest zaburzenie potencji. Z czasem pojawiają się inne dolegliwości: zawroty głowy, zwiększone pocenie się, wzrost ciśnienia, kołatanie i częste skurcze serca, osłabienie fizyczne.
Pojawiają się objawy psychiczne: pobudliwość, nerwowość, zniechęcenie, brak woli działania (rezygnacja). Po zauważeniu takich objawów należy zbadać się u internisty i androloga.
Androlog sprawdzi poziom testosteronu oraz stan jąder i gruczołu krokowego. Podstawowe leczenie polega na uzupełnieniu braku testosteronu, a leczenie uzupełniające to przyjmowanie witamin, mikroelementów (magnez, cynk itp.).
Zaleca się stosowanie diety wysokobiałkowej, włączenie do jadłospisu dużej ilości owoców i warzyw. Należy ograniczyć spożycie potraw smażonych, tłustych oraz alkoholu i palenia papierosów. Mężczyzna po pięćdziesiątce powinien pogodzić się z mniejszą wydolnością organizmu i unikać nadmiernego wysiłku. Pracę wymagającą zwiększone wysiłku należy rozłożyć na dłuższy okres, bo nawet jednorazowe przekopanie może doprowadzić do zasłabnięcia.

Aktywność

Sport to zdrowie, napewno nie wyczynowy, ale aktywność fizyczna odpowiednio dostosowana do wieku skutecznie poprawi nasz stan zdrowia. Aktywność fizyczna pomaga leczyć wiele chorób, jednak w niektórych schorzeniach pewne formy aktywności nie są wskazane.

Aktywność służąca sercu - osoby z chorobą wieńcową boją się wysiłku. Szybko męczą się, mają trudności z oddychaniem, a w czasie wysiłku może pojawić się ból w klatce piersiowej. Dlatego popełniają błąd zaniechania aktywności fizycznej.
Badania naukowe dowodzą, że odpowiednio dobrany wysiłek fizyczny pomaga w leczeniu choroby niedokrwienia serca oraz obniża ciśnienie tętnicze krwi i cholesterol.
Korzystne formy aktywności fizycznej mające wpływ na układ krążenia i stan serca mają: jazda rowerem, lekki jogging, szybki spacer, delikatne marszobiegi. Podjęcie aktywności fizycznej dobrze jest skonsultować z lekarzem. Wysiłek nie powinien być zbyt forsowny, ale należy go przeprowadzać minimum 3 razy na tydzień przez 30 minut. Na początku możemy ćwiczyć krócej. Aby nie przesadzić z wysiłkiem, należy kontrolować tętno - nie należy przekraczać 130 uderzeń serca. W przybliżeniu sami możemy określić wg wzoru dopuszczalną granicę tętna ze względu na wiek.
180 minus wiek, np. masz 40 lat, to 180 - 40 = 140

Stawy

Stawy często są przeciążane i ulegają różnym chrobom. Ćwiczenia odciążające stawy to: pływanie, spacery (zalecane obuwie chroniące stawy przed wstrząsami), spokojna jazda na rowerze po równej nawierzchni. Gdy mamy stawy opuchnięte rezygnujemy z wszelkich ćwiczeń.
Co jest niewskazane przy chorobie zwyrodnieniowej stawów?
1. Stawy biodrowe - unikajmy chodzenia i biegania po nie równych i twardych powierzchniach, wspinaczki, zjazdów na nartach.
2. Stawy łokciowe - unikajmy gry w tenisa, piłki nożnej, podnoszenia ciężarów, zjazdów na nartach.
3. Stawy kolanowe - niewskazane są zjazdy narciarskie, chodzenie po schodach, bieganie po nie równym terenie.
4. Stawy kręgosłupa - rezygnujemy z gry w siatkówkę, koszykówkę, tenisa stołowego, piłki nożnej, a więc sportów związanych z szybkimi zwrotami i zginaniami.

Prosaki ( torbiel - cysta)

Najczęściej występują prosaki o wielkości ziarnka maku. Są to białe lub żółtawe zgrubienia w okolicy oczu, powiek, skroni, na policzkach, na prąciu, mosznie i wargach sromowych. Prosaki są raczej nie są groźne dla zdrowia. Prosaki są mylone z kaszakami, brodawkami łojotokowymi.
Nie należy samemu usuwać (wyciskać) prosaków, bo można nabawić się niechcianych powikłań (uszkodzenia naskórka i naczynek krwionośnych, zakażenia). Usunięte prosaki mogą się za jakiś czas pojawić z powrotem. Prusaki nie swędzą, nie pieką i przeważnie usuwamy je ze względów estetyczny w salonach kosmetycznych lub gabinetach dermatologicznych.
Po zabiegu cera staje się wrażliwa na słońce. Istnieje ryzyko podrażnień oraz trwałych i nieestetycznych przebarwień. Dlatego zabiegi usuwania niechcianych obiektów ze skóry dobrze jest wykonywać jesienią. Również w miesiącach z temperaturą ujemną nie należy wykonywać usuwania, bo w mroźne dni łatwo uszkodzić naskórek i go nadmiernie wysuszyć.

Kaszaki, tłuszczaki, włókniaki

Guzek pod skórą, przeważnie nie boli, może być przesuwalny wzgledem otaczających tkanek. Przeważnie są to kaszaki, tłuszczaki, czy włókniaki, guzki o innym charakterze. Trudno je rozpoznać, bo mają bardzo podobny wygląd. Jeżeli znajdziemy u siebie jakiś guzek, to nie panikujmy, bo zmiany te mają charakter łagodny i bardzo rzadko mogą przejść w fazę złośliwą. Jednak po wykryciu guzka pod skórą należy zgłosić się do lekarza, niekoniecznie w trybie pilnym - wizytę można zaplanować w dogodnym dla siebie terminie.
Guzki pod skórą - leczenie chirurgiczne, bo guzek sam nie zniknie. Kaszaki i tłuszczaki przeważnie rosną, osiągając czasami duże rozmiary i dlatego lepiej je wczesniej usunąć. Usunięte mniejsze guzki pozostawią mniejsze blizny. Czy guzek podskórny wymaga diagnostyki przedoperacyjnej (biopsja cienkoigłowa, USG, rtg itd.)? O konieczności dodatkowych badań przed zabiegiem zadecyduje lekarz, ale statystycznie dotyczy to poniżej 5% pancjentów.
Wywiad i badanie przez specjalistę pozwala ustalić charakter zmiany bez konieczności badań dodatkowych. Czy usuwać łagodny charakter guzka? Decyzja należy do nas, przeważnie taki zabieg jest łatwy i może być wykonany w ambulatorium.