Usuwanie znamion

Zmiany skórne można usuwać metodą laserową lub chirurgiczną w zależności od rodzaju zmiany. Znamiona barwnikowe (pieprzyki, brodawki) - są to zmiany skórne zwykle o jasnej lub ciemnobrązowej barwie.
Rodzaje znamion barwnikowych:
Znamiona atypowe – charakteryzują się nierównomiernym zabarwieniem oraz nieregularnym kształtem i przeważnie występują w kolorze ciemnobrązowym. Znamiona te są o podwyższonym zagrożeniu i należy zbadać je pod kątem obecności komórek złośliwych.
Znamię Clarka – nieszkodliwe zmiany skórne o średnicy nie większej niż 1 cm o zabarwieniu jasno lub ciemnobrązowym. Rzadko występują na twarzy, przeważnie występują w okolicach tułowia i kończyn.
Znamię Spitz – nieszkodliwe znamię barwnikowe, które przeważnie występuje u dzieci oraz młodzieży. Występuje jako różowy lub jasnobrązowy wykwit o gładkiej strukturze, najczęściej w obrębie twarzy.
Znamię wrodzone – przeważnie pojawia się we wczesnym dzieciństwie lub rodzimy się już z takim znamionem - nie są złośliwe. Są o różnych barwach i z wiekiem rosną, osiągając średnicę nawet kilkunastu cm.
Znamię Suttona – wykwit o regularnym kształtem oraz jasną obwódką dookoła.
Znamię błękitne – zmiana skórna o charakterystycznym błękitnym lub sinym zabarwieniu w postaci twardego guzka.
Chirurgiczne usuwanie znamion skórnych to jedna z dwóch metod pozbywania się znamion. Znamię skórne usuwamy, gdy jest duże lub przeszkadza. Zabieg chirurgicznego usuwania znamion skórnych polega na miejscowym znieczuleniu oraz wycięciu przy pomocy skalpela zmiany razem z niewielkim zapasem skóry wokół. Chirurgiczne zabieg ma zasadniczą przewagę nad laserowym, bo umożliwia pobranie nieprzekształconej próbki materiału do badań histopatologicznych (czy zmiana skórna była łagodna czy złośliwa).
Laserowe usuwanie znamion to nowoczesna technologia, ale przed zabiegiem trzeba zbadać znamię pod kątem złośliwości. Laserowy zabieg usuwania znamion uniemożliwia pobranie materiału do badań histopatologicznych po zabiegu. Laserowe usuwanie znamion skórnych polega na napromieniowaniu wskazanego miejsca wiązką światła laserowego.

Żylaki

Żylaki oprócz złego wyglądu nóg, powodują również problemy zdrowotne. Główną przyczyną żylaków są uszkodzone zastawki w żyłach. Czysta, natleniona krew pompowana jest przez serce do różnych narządów. W pozycji stojącej bez wysiłku dociera do naszych stóp, ale z powrotem ma już pod górkę. W tej powrotnej drodze pomagają jej zastawki (takie zawory), które otwierają się, gdy krew płynie do góry i zamykają się, gdy krew próbuje opaść.

Gdy te zastawki są niesprawne, krew cofa się i w pewnych odcinkach żył gromadzi się. Uszkodzenia tych zastawek u kobiet często dochodzi w czasie ciąży. Powoduje to wzrost ciśnienia, co przyczynia się do poszerzenia żył, powstanie miejscowych wypukłości, które czasami pękają - to są właśnie żylaki. Gdy na nogach pojawią się niebieskie guzki, oznacza to już zaawansowaną chorobę. Zanim się pojawią, otrzymujemy różne sygnały ostrzegawcze: obrzęki stóp, uczucie ciężkości nóg, skurcze nocne łydek itp.
Jeżeli zauważymy takie dolegliwości, to udajmy się do lekarza. W początkowej fazie (kiedy nie widać zgrubień) można zapobiec powstaniu żylaków. W tej początkowej fazie choroby wystarczy zmiana trybu życia na aktywny oraz leczenie prefencyjne (kuracja farmakologiczna, terapia uciskowa - bandaże, opaski, rajstopy lub pończochy obciskające).
Jeżeli w porę nie rozpoczniemy leczenia, problem będzie narastać. Żylaki zaczną boleć, obrzęki nie będą ustępować, skóra na nodze stanie się cieńsza, zacznie się łuszczyć i pękać. W tym stadium żylaki mogą być tylko chirurgicznie usunięte, bowiem zalegająca krew może spowodować zakrzepowe zapalenie żył.
Jest kilka metod usuwania żylaków, które w większości usunięte mogą być bez pobytu w szpitalu.
OBLITERACJA ŻYLAKÓW - polega na wstrzykiwaniu w żylaki leków, które powodują zrośnięcie się ścian uszkodzonej żyły. Po zabiegu zakładany jest opatrunek uciskowy, który nosi się 4-8 dni. Metoda ta jest stosowana, gdy żylaków jest mało.
STRIPPING - metoda operacyjna, polegająca na nacięciu w okolicy pachwiny lub pod kolanem, przez które podwiązuje się chorą żyłę. Następnie nacina się nogę w okolicy kostki i wprowadza się stripper, którym usuwa się żyłę. Po zabiegu zakładany jest opatrunek uciskowy i trzeba zaraz chodzić w czasie uzleżnionym od zastosowanego znieczulenia.
KRIOCHIRURGIA - wprowadzenie do żyły specjalnej sondy, która temperaturą -80°C zamyka żyłę. Zamrożoną żyłę usuwa się lub pozostawia. Po zabiegu można zaraz chodzić.
ZABIEG LASEROWY - nie wymaga wielu cięć, nie usuwa się chorej żyły, która po zamknięciu z czasem włóknieje. Opatrunek uciskowy nosi sie przez 7 dni.
Jak zmniejszyć ryzyko powstania żylaków?
Na żylaki częściej chorują kobiety, ponieważ sprzyjają temu typowe zaburzenia hormonalne występujące w okresie dojrzewania, przed miesiączką i w okresie menopauzy. Stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych oraz ciąża również mogą mieć wpływ na powstanie żylaków. Również skłonności do żylaków można oddziedziczyć po rodzicach. Jeżeli jedno z rodziców ma żylaki, to ryzyko wzrasta do 40%, a jeżeli obydwoje rodzice mają żylaki, to ryzyko wzrasta do 90%. Słabość naczyń krwionośnych można oddziedziczyć również po dziadkach.
Profilaktyka
1. Zadbajmy o aktywność w życiu codziennym - spacery, jazda na rowerze, pływanie, jogging.
2. Unikajmy długiego stania i siedzenia - co jakiś czas starajmy się pochodzić, stawajmy na palcach. W czasie siedzenia unikajmy długiego trzymania nóg nieruchomo w jednej pozycji. Nie zakładajmy nogę na nogę. W czasie siedzenia nogi powinny być zgięte pod kątem prostym.
3. Od czasu do czasu unośmy nogi powyżej serca - praktycznie osiągniemy to przeważnie w czasie spania, podkładając coś pod nogi. W ciągu dnia opierajmy nogi na sprzętach do siedzenia oraz o biurko, pamiętając, żeby nie powodować uciskania na krawędziach oraz mocnych przeprostów w kolanach.
4. Kobiety kiedy tylko mogą, niech chodzą na płaskim obcasie.
5. Unikajmy obcisłych spodni i skarpet.
6. Stosujmy masaże i unikajmy gorących kąpieli.
7. Utrzymujmy prawidłową wagę, bowiem nadwaga źle wpływa na nasze naczynia krwionośne.

Zawał serca

Zawał serca nie zawsze objawia się bólem w klatce piersiowej. Bardzo silny ściskający ból w klatce piersiowej, który promieniuje do ramion, pleców, szczęki i szyi dotyczy przeważnie mężczyzn.
Kobiece serce na niedokrwienie (zawał) reaguje inaczej niż u mężczyzn. Wiele Kobiet w czasie zawału odczuwa tylko pieczenie lub ucisk w tzw. dołku , ból mięśni, ogólne osłabienie, zmęczenie oraz wrażenie bezwładności rąk. Inne mają trudności z oddychaniem lub nudności, które kojarzą się z problemami układu pokarmowego. Silne bóle odczuwane są pod lewą lub prawą łopatką. Nie należy lekceważyć takich dolegliwości, ponieważ w przypadku zawału liczy się każda minuta.

Udar mózgu

Udar nie zawsze kończy się wylewem krwi do mózgu.
Większość udarów spowodowana jest niedostatecznym ukrwieniem mózgu, tzw. udary niedokrwienne. Ich przyczyną najczęściej jest zablokowanie tętnicy mózgowej przez skrzep. Skrzep ten może powstać w tętnicy mózgowej lub w innych naczyniach krwionośnych, np. w sercu. W części mózgu, w której przez dłuższy czas nie dopływa krew, dochodzi do uszkodzenia komórek.
Udary krwotoczne (wylewy krwi do mózgu) występują rzadziej - ok.20%. Dochodzi do nich najczęściej na wskutek pęknięcia naczynia krwionośnego (wypadki - urazy głowy, nadciśnienie, miażdżyca, pęknięcie tętniaka). Udar krwotoczny wymaga szybkiej operacji.
Pierwsze objawy często są niekojarzone z udarem mózgu: zawroty głowy, silny ból głowy, opadający kącik ust, niewyraźne widzenie, uczucie niedowładu, słabości w jednej części ciała, utrudnienia w mówieniu. Mogą to być sygnały ostrzegawcze przed zbliżającym się, że udarem lub już do niego doszło. Takie objawy po kilkunastu minutach lub kilku godzinach mogą minąć, jednak nie należy tego lekceważyć, tylko trzeba natychmiast udać się do lekarza.
Udar może spowodować trwałą niepełnosprawnością (niedowład kończyn, a nawet połowy ciała, zaburzenie mowy) lub śmierć.
Jedną z przyczyn udaru jest odkładanie się w tętnicach cholesterolu i wapnia, powoduje stwardnienie tętnic (stają się mniej elastyczne i zmniejsza się ich średnica przepływu krwi). Zakrzepy i zatory często spowodowane są stylem życia: dieta bogata w tłuszcze nasycone, tłuszcze utwardzane i cukier, mało ruchu, palenie papierosów i picie alkoholu, nieprawidłowo leczoną lub nierozpoznaną cukrzycę.
Ten styl życia możemy zmienić, gorzej jest z osobami chorującymi na cukrzycę, a szczególniej gdy nie jest ona leczona. Nieleczona cukrzyca zwiększa zagrożenie udarem i innymi poważnymi zaburzeniami oraz chorobami. Szybkie i prawidłowe leczenie cukrzycy może pomóc uniknąć wielu problemów zdrowotnych lub ich zminimalizować.
Udar mózgu powinien być leczony jak najszybciej w szpitalu. Pierwsza pomoc po udarze mózgu to podanie kroplówki, być może trzeba będzie podłączyć chorego do respiratora oraz zrobić tomografię komputerową głowy. Następnie zostaną podane odpowiednie leki mające rozpuścić skrzep krwi, im szybciej, tym lepiej, bo są najbardziej skuteczne do ok. 3 - 4 godzin po udarze.
Dodatkowe badania podczas pobytu w szpitalu to: EKG, USG tętnic, RTG klatki piersiowej, badanie krwi, arteriografia tętnic, rezonans magnetyczny. Gdy zareagujemy zbyt późno, może dojść do niedotlenienia mózgu i nieodwracalnych zmian. Udar mózgu lewostronny lub prawostronny krwotoczny, może spowodować podjęcia koniecznej operacji. Po przebytym udarze zalecana jest, a nawet konieczna rehabilitacja, terapia, pomoc psychologa, itd.

Pocenie się

Niezależnie od tego co robimy, nasz organizm wydziela pot. Jednak nadmierne pocenie się w czasie snu może być objawem choroby.

Nocne poty spowodowane mogą być cukrzycą, nadczynnością tarczycy, nowotworem, zaburzeniami układu nerwowego. Jeżeli tym objawom towarzyszą inne niepokojące sygnały, należy udać się do lekarza. Zwykle nadmierne pocenie nie jest spowodowane poważnym problemem, ale lepiej skonsultować to z lekarzem.

Na nadmierne pocenie wpływa picie zbyt dużej ilości alkoholu, herbaty, kawy. Nadmiar spożywania cebuli, czosnku, mięsa, serów powoduje, że zapach potu jest bardziej intensywny i kwaśny.
Pocenie często spowodowane jest czynnikiem emocjonalnym i może dotyczyć całego ciała. Tu z pomocą przychodzą tabletki zawierające garbniki z pokrzywy, skrzypu polnego, szałwii, które powodują usuwanie płynu produkowanego przez gruczoły potowe przez nerki razem z moczem. Dodatkowo tabletki zawierają melisę, która łagodzi zdenerwowanie. Ważne jest, żeby przyjmowanie tabletek, nawet tych bez recepty skonsultować z lekarzem. Mają one bowiem działanie moczopędne i moga wypłukiwać elektrolity z organizmu.

Dieta cud

Dieta cud - nie !!! Tylko dieta "Mniej żreć" !!! Nie ma diety cudu, jest tylko dieta normalnego odżywiania się wg zapotrzebowania dziennego na kalorie. Jeżeli zjemy więcej to nadmiar odłoży się w gramach tłuszczu. I tak codziennie przez kilka lat i już mamy problem z otyłością. Zmniejszenie wagi o 1-3kg to żaden problem, ale już więcej jest trudniej, co nieznaczy, że niemożliwe. Wszelkie książki, czasopisma czy diety opisane w internecie nie są idealne, wymagają wiele wyrzeczeń i wysiłku fizycznego. Pomimo straconego czasu i pieniędzy są wręcz nieskuteczne. Najlepsza dieta to "Mniej żreć" i trochę spacerów. Dieta "Mniej żreć" nie zabrania jedzenia ulubionych smakołyków, nawet słoniny, np. dwa plasterki słoniny (jak ktoś lubi) na śniadanie nie zaszkodzi. Co z tego, że wg jakiejś diety jako przekąski między trzema głównymi posiłkami zjemy np. 2kg marchewki. "Mniej żreć" nie zabrania zjeść dwóch średniej wielkości marchewek itp.
Trzeba mieć zakodowane w podświadomości, że owoce, warzywa, słodzone napoje (herbata, kawa, kompoty), wszelkiego rodzaju orzeszki, paluszki itp. zjedzone w większych ilościach, to murowane dodatkowe kilogramy dla naszych nóg, kręgosłupa i samopoczucia psychicznego.
UWAGA !!! - na glutaminian sodu (E 621), który jest obecny w produktach przetworzonych. Wzmacnia smak i zapach potraw, co sprawia, że chętnie sięgamy po następne porcje jedzenia.
"Mniej żreć" nie trzeba bardzo tłumaczyć, wystarczy normalnie jeść (czyt. mniej jeść).
Teraz trochę szczegółów:
1. W ciągu doby spożywamy przynajmniej 3 posiłki, najlepiej o jednakowych porach, ± 1 godzina. Dobry sposób na złagodzenie napadu głodu, to wypicie 15 minut przed posiłkiem np. szklanki wody. Dobrze byłoby śniadanie i kolacje rozłożyć na dwie porcje (np. o 7.00 na śniadanie mamy 4 kanapki, z których dwie zjadamy ok. 10.00 - tej). Również obiad, jeżeli składa się z dwóch dań, jemy z 30 minutowa przerwą, jeżeli możemy sobie na to pozwolić. Praktycznie nie robimy dokładek, to co mamy na talerzu zjadamy i na tym koniec.
Posiłki jemy powoli w ciszy i spokoju delektując się walorami smakowymi (nie oglądamy tv, nie słuchamy radia, nie czytamy - tylko skupiamy się na jedzeniu). Jedząc powoli damy czas na przepływ informacji z żołądka do mózgu, że już jesteśmy najedzeni. Bowiem wszystko to rozgrywa się w głowie. Przekąski w bardzo małych ilościach nie zaszkodzą, nawet o 23.00 możemy posmakować tabliczkę czekolady lub jednego cukierka.
2. Na zakupy żywnościowe wybieramy się najedzeni i kupujemy na bieżące spożycie. Nie robimy zapasów, najlepiej gdyby po kolacji nie zostało w domu nic dobrego do zjedzenia. Za to możemy mieć żywność, której nie bardzo lubimy i zjemy ją w tylko wtedy, gdy będziemy naprawdę głodni.
3. Stopniowo zmniejszamy słodzenie, solenie zastępując to ziołami np. herbata z miętą, sos z przyprawami itp. Z czasem nasz organizm się przystosuję, że nie będziemy odczuwać braku słodzenia. Tak samo będzie z soleniem potraw.
4. Mamy mało czasu na spacery? Wykorzystajmy to w czasie wykonywania naszych zadań: na zakupy idziemy na pieszo, nie korzystamy z windy itp.
Jedząc za dużo to tak jak zatankowanie 30 litrów paliwa samochodu z 20-to litrowym zbiornikiem. Dieta uboga w węglowodany źle wpływa na Twój mózg, co powoduje słabszą pamięć i sprawność intelektualną. Jeżeli jednak masz zamiar skutecznie odchudzać się to musisz koniecznie wiedzieć, że w diecie bardzo ważne są nie tylko produkty niskokaloryczne, ale również o niskim indeksie glikemicznym.
Dieta po 50 roku życia oraz produkty potrzebne dla zdrowia
Najlepiej byłoby rozłożyć posiłek na 5 razy dziennie. Jedzmy produkty bogate w wapń, na który zapotrzebowanie wzrasta wraz z wiekiem. Jest on ważny dla kości i zębów. Szukajmy go w produktach mlecznych, w wodach mineralnych i w tej z kranu, fasoli, jajach, jarmużu, orzechach, migdałach.
Przyspieszmy metabolizm jedząc dużo warzyw. Dbając o zdrowie niezapominajmy o witaminie D - korzystajmy ze słońca, a w miesiącach zimowych przyjmujmy preparaty z witaminą D.
Ograniczmy tłuszcze zwierzęce, przestawiając się na tłuszcze roślinne: awokado i orzechy (uwaga na kaloryczność), oleje (rzepakowy, lniany, itp.).
Uwaga na owoce - poza tym, że mają witaminy i składniki mineralne, to pod względem zawartości cukru dorównują słodyczom. Dlatego nie jedzmy ich za dużo (100 - 150 g dziennie). Na więcej możemy sobie pozwolić z czerwonymi grejpfrutami (obniżają ciśnienie i przyspieszają przemianę materii).
Zdarza się, ale w małym %, że nadwaga związana jest z chorobami. Niestety bardzo dużo ludzi w ten sposób się usprawiedliwia.

Brodawki

Brodawki występują na całym ciele, ale tylko wirusowe są leczone, a pozostałe można usunąć. Usuwamy brodawki ze względów etetycznych lub gdy nam przeszkadzają. Przyczyną powstawania brodawek jest wirus brodawczaka ludzkiego (HPV). Wyjątkiem jest brodawka łojotokowa, która nie zalicza się do tej grupy. Jest to zmianą nowotworowa, łagodna, z małą możliwością do przekształcenia się w raka.

Znamych jest ok. 100 typów brodawczaka ludzkiego, z których większość nie jest groźna. Wyjątkiem są te atakujące narządy płciowe, bo mogą spowodować rozwój raka, np. szyjki macicy (kłykciny kończyste). Zakażenia mogą być spowodowane kontaktem bezpośrednim z nosicielem wirusa, np. podaniem na przywitanie dłoni lub przez kontakt pośredni: dotykając przedmiotów, na których mogły przetrwać wirusy (klamki, ręczniki, powierzchnie basenowe, w środkach komunikacji, itd.).
Kontakt zdrowej skóry z wirusem nie musi skończyć się infekcją. Natomiast gdy wirus trafi na uszkodzony naskórek, a układ immunologiczny jest osłabiony, to wtedy może dojść di zarażenia. Rozdrapywanie istniejących kurzajek powoduje przeniesienie wirusa w inne miejsce. Od momentu zakażenia do pojawienia się pierwszych zmian może upłynąć nawet kilka miesięcy. W tym czasie osoba zarażona może zarażać innych.
Brodawki łojotokowe przeważnie o kształcie okrągłym, o kolorze jasnym lub ciemnym, są twarde i skóra na niej wysycha - taka narośl. Rozmiar takiej narośli przeważnie ma kilka milimetrów, czasami mogą być kilkucentymetrowe. Rzadko występują brodawki o nieregularnym kształcie i bardzo ciemne, które mogą nas niepokoić. Gdy jesteśmy posiadaczami brodawek, dobrze jest, by charakter zmian ocenił specjalista.
Brodawki łojotokowe mogą rosnąć i zmieniać barwę. Najczęściej nie są groźne, ale czasami są dokuczliwe z powodu ich umiejscowienia. Też jest wskazana wizyta u lekarza dermatologa, który oceni, czy jest to brodawka łojotokowa. Dermatolog może zalecić pozostawienie zmiany na skórze, jeżeli nam nie przeszkadza fizycznie estetycznie. Metody usuwania brodawek są różne: zamrażanie ciekłym azotem (może pozostać nieładna blizna), wypalenie laserem, usuwanie łyżeczką dermatologiczną.
Samodzielne usuwanie brodawek grozi stanem zapalnym i innymi powikłaniami, np. rozsianie w inne miejsca (kurzajki). Brodawki, np. kurzajki mogą zniknąć bez naszej ingerencji w ciągu roku od ich pojawienia się.
Do góry🔺

Grzybica

Są różne odmiany grzybicy - jedne już są zauważalne na drugi dzień po zakażeniu, a inne dają znać dopiero po kilku tygodniach.
Drobnozarodnikowa - jest to bardzo zakaźna grzybica, która atakuje skórę głowy, również skórę nie owłosioną u dzieci. Objawy - na głowie włosy wyglądają jak równo obcięte, otacza je szara błona. Na skórze nie owłosionej widoczne są owalne ogniska zapalne z pęcherzykami.
Obrębna pachwin - występuje na udach, u mężczyzn najczęściej na skórze przylegającej do moszny. Objawy - ogniska zapalne z naciekiem na obwodzie i wieloma pęcherzykami, grudkami i strupkami.
Grzybica paznokci - często jest następstwem grzybicy między palcowej. Objawy - paznokcie są żółte lub sine, łamią się, rogowacieją i tworzą się w nich bruzdy.
Pochwy i sromu - występuje u kobiet z obniżoną odpornością, po stosowaniu antybiotyków i w czasie ciąży. Objawy - świąd i pieczenie sromu, gęste serowate upławy, białawe naloty w przedsionku pochwy i w pochwie. Zaczerwieniona i rozpulchniona błona śluzowa.
Skóry nie owłosionej - choroba często przywożona z wakacji, która przenoszona jest z ręczników, materacy i leżaków na naszą skórę. Objawy - ogniska zapalne z pęcherzykami (najczęściej na nogach i brzuchu). Rzadziej występujące objawy to: okrągłe przebarwienia skóry (zwykle białe lub sinawe).
Strzygąca - atakuje owłosioną skóre głowy, skórę nie owsłosioną i paznokcie. Zakażenie następuje od drugiego człowieka lub zwierzęcia. Wyróżniamy tu grzybicę głęboką i powierzchniową. Głęboka - objawy: zapalne guzki pokryte strupkami, wypadanie włosów na zakażonej skórze. Może pozostawiać ślady w postaci blizn. Najczęściej narażone są dzieci i mężczyźni (przeważnie na brodzie). Powierzchniowa - objawy: a/ skóra owłosiona - ogniska zapalne pomiędzy włosami, łuszczące się, włosy ułamane tuż nad powierzchnią skóry, odczuwalny świąd, b/ skóra nie owłosiona - ogniska zapalne z nasilonym stanem zapalnym na obwodzie i występujące liczne pęcherzyki ze strupkami.
Grzybica stóp:
a/ międzypalcowa - objawy: pękające pęcherzyki, odwarstwianie naskórka, głębokie pęknięcia, silny świąd,
b/ potnicowa - objawy: zaczerwieniona skóra z licznymi pęcherzykami, drobne nadżerki,
c/ złuszczająca - objawy: zaczerwieniona skóra, która intensywnie się łuszczy.
Jak zmniejszyć ryzyko zakażenia się grzybicą?
Staraj się nosić przewiewne buty i bawełniane skarpetki. Idąc na basen, plażę, pomost zakładaj swoje klapki basenowe. Nigdy nie siadaj bezpośrednio na leżaku z wypożyczalni - kładź swój ręcznik na płótno leżaka i zapamiętaj którą stroną go położyłeś. Najlepiej po każdym użyciu ręcznika na leżaku z wypożyczalni wypierz go w najwyższej temperaturze. Nigdy nie pożyczaj komuś lub od kogoś przedmiotów osobistych (grzebienia, ręcznika, pumeksu, mydła, szczoteczki do zębów i rąk, przyborów do manicure, ubrań, butów itp.).
Grzybica jamy ustnej jest trudna do wyleczenia choroba, wywołuje ją drożdżak Candida albicans. Na błonach śluzowych Candida występuje u ok. 75% ludzi, ale nie wszyscy chorują. Dopiero, gdy spadanie odporność może zatakować gardło i przewód pokarmowy: dwunastnicę, jelito cienkie i grube oraz odbytnicę, żołądek. Grzyb Candida może powodować agresję, bezpłodność, depresję, fobię, stany lękowe.
Grzybica jamy ustnej - objawy:
- biały nalot na języku i podniebieniu, który może zaatakować gardło i przełyk,
- owrzodzenia, pieczenie oraz ból w obrębie zmienionej chorobowo błony śluzowej,
- nadżerki, bolesne pęknięcia w kącikach ust (zajady),
- u osób noszących protezy zębowe pojawia się rumień dziąsłowy.
Czynniki zwiększające ryzyko zachorowania:
- niedostateczna higiena jamy ustnej i zmniejszona ilość wydzielanej śliny,
- spożywanie dużej ilości cukrów i cukrzyca,
- antybiotyki, sterydy, hormony, chemioterapia i radioterapia,
- niedobór żelaza, niedobór kwasu foliowego,
- zaburzenia hormonalne i wiek,
- mikrouszkodzenia błony śluzowej i zmiany w składzie mikroflory,
- przewlekłe stany zapalne błony śluzowej jamy ustnej,
- palenie papierosów i nadużywanie alkoholu.

Grzybica jamy ustnej u niemowląt występuje na błonie śluzowej w postaci biało-szarego nalotu, tzw. pleśniawki. Grzybicę jamy ustnej leczy się miejscowo - maściami i płynami przeciwgrzybiczymi. Przed podaniem leków powinien być wykonany antymykogram. Jeśli leczenie miejscowe nie przynosi efektu, włącza się leki doustne. By nie nastąpiły nawroty, leczenie należy bezwzględnie kontynuować przez co najmniej dwa tygodnie po ustąpieniu objawów. Leczenie grzybicy jamy ustnej może być uciążliwe i długotrwałe, ale nie należy z niego rezygnować, bo zaniedbana kandydoza może doprowadzić do infekcji ogólnoustrojowej.

Dieta w czasie leczenia grzybicy jamy ustnej, z której należy wykluczyć:
- wszystkie słodycze, owoce, alkohol, produkty bogate w drożdże. Gdy pojawią się objawy grzybicy trzeba udać się do lekarza. Oprócz antybiotyku należy też stosować probiotyki, które przywrocą prawidłową florę bakteryjną w jelitach.
Grzyb Candida może powodować: bezpłodność, depresję, fobię, agresję, koszmary nocne i zaniki pamięci.

Katar

Pierwszym odcinkiem dróg oddechowych odgrywającym bardzo ważną rolę w procesie oddychania jest nos. Ogrzewa, oczyszcza i nawilża wdychane powietrze atmosferyczne. Dorosły człowiek wytwarza każdego dnia około pół litra śluzu w nosie, który wyłapuje zanieczyszczenia z wdychanego powietrza m.in.: bakterie i wirusy. Rzęski nabłonka nosa przepychają ten śluz do przewodu pokarmowego.

Co kilka godzin, pewne struktury nosa napełniają się krwią - dochodzi do obrzęku błony śluzowej i zamyka się raz jedna, raz druga jama nosa. Jest to "cykl nosowy" przekierowujący przepływ powietrza naprzemiennie - raz jedną, raz drugą stroną jamy nosa (trwa ok. 5 godzin). Zapewnia to niezbędny czas na regenerację nabłonka oddechowego. Dlatego czasami mamy wrażenie, że oddychamy raz jedną, raz drugą dziurką nosową.
Bardzo często przeziębieniu i grypie towarzyszy stan zapalny błon śluzowych nosa - katar. Środki łagodzące ten nieprzyjemny stan w postaci aerozolu, kropelek, tabletek nie mogą być stosowane dłużej niż przez 5 - 7 dni. Dłuższe stosowanie może spowodować wtórny nieżyt nosa. Przed użyciem należy dokładnie przeczytać specyfikację leku. Ponieważ niektóre z nich mogą stwarzać dodatkowe zagrożenie dla osób chorujących na przewlekłe choroby dróg oddechowych, serca oraz na nadciśnienie.
Oprócz środków farmakologicznych można stosować inhalacje z olejków eukaliptusowych, mięty pieprzowej i lawendy. Takie inhalacje udrażniają nos i zmniejszają bóle głowy.
Najczęstsze przyczyny kataru to:
alergia, infekcje wirusowe i bakteryjne, katar polekowy, zmiany hormonalne. Infekcja wirusowa przenoszona jest drogą kropelkową (kichanie) oraz przez bezpośredni kontakt z chorym. Infekcja bakteryjna może być spowodowana przewlekłym zapaleniem zatok (katar zatokowy), któremu towarzyszy ból głowy, a wydzielina jest gęsta o żółto-zielonym kolorze. W katarze alergicznym (sezonowym) mamy do czynienia w czasie pylenia roślin od wiosny do jesieni. Objawy nasilają się rano i wieczorem. Deszczowa pogoda łagodzi te objawy. Oprócz tego sezonowego nieżytu nosa możemy cierpieć również na całoroczny alergiczny katar, który spowodowany jest przez roztocza, zarodniki grzybów. Polekowy nieżyt nosa spowodowany jest lekami miejscowo obkurczającymi naczynia krwionośne. Długie stosowanie tych leków wysusza błony śluzowe nasila uczucie zatkania nosa. To powoduje częste sięganie po te leki, wręcz nadużywamy je i tworzy się błędne koło. Bez pomocy lekarza ciężko będzie nam przerwać ten sposób leczenia, który może doprowadzić do gorszych zmian. Zmiany hormonalne również mogą być przyczyną kataru, przeważnie dotyczą kobiet w ciąży, który mija po porodzie. Oprócz w/w przyczyn, nieżyt nosa może być spowodowany nadwrażliwością na zmiany temperatury, skrzywienie przegrody nosowej, ciało obce w nosie, którego nie należy usuwać samemu.
Katar zwykły czy sienny?
Nie jest łatwo stwierdzić czy mamy do czynienia z katarem zwykłym czy z siennym. Kichanie, obfita wydzielina, utrudnione oddychanie, oraz kaszel występuje przy alergicznym i wirusowym nieżycie dróg oddechowych.
Jakie są różnice?
Zwykły katar pojawia się stopniowo i trwa krócej oraz często występuje z gorączką. Wydzielina jest gęściejsza i nieprzejrzysta. Zaczerwienione i łzawiące oczy zdarzają się sporadycznie. Katar sienny pojawia się nagle (leje się nam z nosa) i przebiega bez gorączki. Wydzielina jest wodnista i klarowana. Oczy są przeważnie zawsze zaczerwienione i łzawią. Katar sienny wywołany jest przez pyłki, dlatego w deszczowe dni czujemy się lepiej. Największe stężenie pyłków w powietrzu występuje rano, wtedy występują najdłuższe serie kichań, po których następuje wodnisty wyciek i zatkanie nosa. Katar sienny wymaga leczenia, ponieważ nieleczony może spowodować astmę.
Ogólne metody leczenia i łagodzenia dolegliwości związane z nie żytem nosa
Najważniejsza i najskuteczniejsza metoda to ta zalecona przez lekarza, który zaleci nam odpowiednie leki i leczenie. Pamiętajmy, żeby nie przedłużać stosowania kropli i sprayów z xylo- oraz oksymetazoliną (stosować maksymalnie przez 7 dni), bowiem możemy narazić się na polekowy nieżyt nosa.
Uwaga! leki sterydowe stosowane donosowo rozpylamy na boczną ściankę nosa by uniknąć perforacji przegrody nosowej. Przed zastosowaniem leków należy przeczytać dokłdnie instrukcję stosowania ich. W pomieszczeniu utrzymujmy temperaturę 20 - 22°C, w czasie snu 18 - 20°C oraz dbajmy o właściwą wilgotność (40 - 60%). Często wietrzymy mieszkanie i nie palimy tytoniu oraz unikamy biernego palenia. U małych dzieci i niemowląt oczyszczamy dokładnie nos z wydzielin. Spływający katar na ścianki gardła powoduje ból, kaszel oraz może być przyczyną poważniejszych infekcji.
Pamiętajmy o regeneracji naskórka nosa, który w czasie nieżytu jest podrażniony i uszkodzony. W tym celu stosujmy maści łagodzące i zarazem inhalujące, np. maść rumiankowa. Na pęknięcia i strupki w nosie dostępne są odpowiednie maści i żele. Przy uczuciu suchości stosujmy izotoniczny roztwór wody morskiej lub preparaty natłuszczające śluzówkę. Nieżyt nosa może być przyczyną kłopotów ze słuchem. Nos jest połączony z przewodami słuchowymi - trąbkami Eustachiusza i są narażone na obrzęk spowodowany katarem. Dlatego właśnie katarowi często towarzyszą szumy uszne oraz uczucie ucisku w uszach. Niemowlęta oddychają głównie przez nos, dlatego im katar szczególnie dokucza. Dorosły oddycha dwa razy rzadziej niż dziecko.
Kolory kataru - co oznaczają?
Kolor zielony kataru nie świadczy o obecności w nim bakterii, może wskazywać na obecność komórek odpornościowych.
Katar żółty czy zielony nie jest wskazaniem do tego, by podać zaraz antybiotyki. Dopiero wiele innych objawów, może świadczyć o infekcji bakteryjnej i wtedy konieczne jest leczenie antybiotykiem. Stan zapalny błony śluzowej nosa i zatok przynosowych jest wywołany głównie przez wirusy - 95% infekcji, a bardzo rzadko przez bakterie. Infekcja wirusowa objawia się obrzękiem błony śluzowej oraz blokadą oddechową nosa. Następnie pojawia się wydzielina, początkowo wodnista, potem o charakterze śluzowym i ropnym. Może pojawić się kaszel spowodowany podrażnieniem gardła przez spływającą po jego tylnej ściance wydzielinę z nosa lub może pojawić się infekcja gardła. W skrajnych przypadkach może dojść do zapalenia uszu, oskrzeli lub płuc.

Kaszel

Zanim zaczniemy leczyć kaszel, musimy najpierw określić jaką ma on postać. Czy jest suchy, czy mokry. Przy kaszlu suchym stosujemy środki przeciwkaszlowe, natomiast przy mokrym (duża ilość wydzieliny śluzowej) stosujemy środki wykrztuśne. Generalnie kaszel suchy i mokry zwalczamy różnymi syropami.
Czy powinniśmy udać się do lekarza?
W większości przypadków przeziębienie, kaszel, katar przechodzi bez większych powikłań po zastosowaniu rad farmaceuty lub wykorzystując własną posiadaną wiedzę. Jednak osoby starsze, osoby cierpiące na choroby przewlekłe, małe dzieci powinny zgłosić się do lekarza.
Jeżeli temperatura utrzymuję się powyżej 3 dni lub inne objawy przeziębienia utrzymują około tygodnia, to wtedy też udajemy się do lekarza. Postępujemy tak, ponieważ objawy podobne do przeziębienia towarzyszą innym chorobom: początkowe zapalenie zatok, angina.
Zapalenie zatok
powoduje ból w miejscach zatok (pod lub nad oczami, czoło, okolice nosa). Angina objawia się obrzękiem szyi i jej bólem oraz występują trudności przy połykaniu. Obie te choroby wymagają przeważnie leczenia antybiotykami.

Grypa

Temperatura szybko nam rośnie powyżej 38°C, mamy silny ból głowy, dreszcze, bóle mięśni i stawów, pojawia się zielonożółta flegma, oznacza to prawdopodobnie pełno objawową grypę.
Inne dodatkowe objawy to: ból gardła, kaszel, wodnisty katar, chrypka, zmęczenie, ogólne rozbicie. Należy natychmiast udać się do lekarza. Po zastosowaniu zleconego leczenia, poprawę odczujemy przeważnie po trzech dniach. Temperaturę należy obniżać (chłodny prysznic, chłodne okłady na czoło lub całego ciała mokrym chłodnym prześcieradłem). Temperatura przekraczająca 39°C jest nie korzystna dla naszego organizmu.
Powyżej 42°C jest już dużym zagrożeniem dla życia i nawet u dorosłych grozi niszczeniem struktury komórek nerwowych mózgu. W większości przypadków grypy pełne wyzdrowienie następuje w ciągu dwóch tygodni od chwili wystąpienia pierwszych objawów choroby.

Grypa czy przeziębienie?

W okresie jesienno-zimowo-wiosennym pogoda nas nie rozpieszcza. Skoki temperatury powietrza, opady deszczu i śniegu oraz wiatr mogą powodować gwałtowne oziębienie naszego ciała. Nie właściwe dobranie ubioru i obuwia na takie dni sprzyja oziębieniu, które może spowodować zmniejszenie odporności organizmu. Przy obniżonej odporności do ataku przystępują wirusy, które powodują złe samopoczucie.
Przeważnie są to adenowirusy, koronawirusy i rinowirusy, które mogą być unieszkodliwione przez naturalne mechanizmy organizmu. Jednak kiedy nasz układ immunologiczny jest osłabiony następuje zakażenie. Na infekcję wirusową nie ma radykalnych lekarstw, leczy się jedynie ewentualne powikłania.
Infekcja wirusowa może objawiać się w postaci suchego kaszlu, drapaniem w gardle, zatkaniem nosa, z którego wydziela się obfita wydzielina. Oczy nam łzawią i są zaczerwienione, gorączkujemy - mówimy wtedy, że się przeziębiliśmy. Objawy te nie są groźne, ale nie można ich zlekceważyć, bo mogą spowodować poważniejsze choroby. Jednak przeziębienie jest tylko nazwą potoczną choroby wirusowej, lekkiej postaci grypy.
Jak rozpoznać czy to przeziębienie?
Jeżeli w początkowej fazie występuje gorsze samopoczucie, drapanie w gardle, w nosie, a później w rozciągniętym czasie pojawia się katar, ból gardła i podwyższona temperatura - to jesteśmy przeziębieni.
Przy grypie wszystkie objawy (wysoka gorączka, bóle mięśni i stawów, ogólne rozbicie) występują nagle prawie w jednym czasie. Takie przeziębienie leczymy objawowo, a metod takiego leczenia jest wiele. Są to metody tradycyjne oraz metody wspomagane środkami farmaceutycznymi. W przypadku podwyższonej temperatury i ogólnych bólach mięśni podajemy środki farmakologiczne. Przy przeziębienich, stanach gorączkowych i grypie możemy stosować zioła przeciwgorączkowe. Zioła te powodują pocenie się naszego organizmu, co sprzyja obniżeniu gorączki. Takie działanie mają odwary z suszonych malin, napar z kwiatu lipowego i kwiatu z dzikiego bzu. Sprzyjają również wydalaniu wraz z moczem i potam substancji toksycznych.
Podczas silnej gorączki nie należy przyjmować stałych pokarmów, zalecane jest jedzenie lekkostrawne. Nie należy podawać białka zwierzęcego (mleko, mięso, sery, jajka), ponieważ powodują wzrost ciepłoty ciała. Należy pić dużą ilość płynów, najlepiej soków ze świeżych owoców lub jarzyn. Dobre są również soki przygotowane przez nas wcześniej (letnie przetwory) z czarnej porzeczki, malin, czarnego bzu do których możemy dodać miodu. Możemy podawać jeszcze herbatę z miodem i cytryną, wodę z miodem, żurawinę i ziołowe mieszanki przeciwgorączkowe.
Jak zmniejszyć ryzyko przeziębienia?
1. Dbajmy o nasz system odpornościowy poprzez ćwiczenia, trening, gry sportowe, sporty rekreacyjne (pływanie, jazda na rowerze, a dla strqaszych długie spacery). Jeżeli nie mamy bardzo czasu i ochoty na te zajęcia, to przynajmniej wykorzystajmy zajęcia sytuacyjne (na bliskie zakupy na pieszo, zamiast windy schody itp.).
2. Unikajmy przebywania z osobami już chorymi.
3. Myjmy dokładnie ręce, ponieważ wirus utrzymuje się ok. 4 godzin.
4. Odżywiamy się odpowiednio: warzywa, owoce zawierające dużo witaminy C, uzupełniamy płyny (soki, herbatki, woda).

Ból mięśni

Ból mięśni
Może być spowodowany wysiłkiem fizycznym lub chorobą. Zbudowane głównie z tkanki mięśniowej stanowią podstawowy element ruchu. Człowiek ma ok. 400 mięśni szkieletowych o różnym kształcie i wielkości. Mięśnie wykonują pracę mechaniczną, wytwarzają ciepło, ułatwiają krążenie krwi.
Mięśnie mają różne nazwy w zależności od pracy, jaką wykonują: zginacze, prostowniki, przywodziciele, odwodziciele, nawracające i odwracające. Przy intensywnej pracy i małej ilości dostarczonego do organizmu tlenu, dochodzi do nadprodukcji kwasu mlekowego oraz do mikrouszkodzeń mięśni.
Bóle mięśniowe powstające w wyniku obciążenia, nieprawidłowej postawy, zmęczenia, nie wymagają jakiś specjalistycznych terapii. Wystarczy odpoczynek, zmiana pozycji, masaże, ćwiczenia odprężające, środki przeciwbólowe, kompresy i maście rozgrzewające, kąpiel.
Jest wiele chorób, którym towarzyszy ból mięśni (grypa, angina, odkleszczowe zapalenie mózgu, borelioza, itp.). I w tych przypadkach musimy już korzystać z pomocy specjalistów.

Ból kręgosłupa

Przyczyny bólu kręgosłupa są różne, np. po wysiłku fizycznym. Taki ból nie budzi niepokoju i ustępuje po odpoczynku. Problem stanowi ból kręgosłupa spowodowany zmianami chorobowymi (zwyrodnienia), uszkodzeniami, wadami wrodzonymi, nieprawidłowa postawa (garbienie się), chodzenie na wysokich szpilkach (pogłębia naturalną lordozę w odcinku lędźwiowym, co powoduje ucisk na korzenie nerwowe), siedzący tryb życia (niezgodny z naszą naturą), brak ruchu, nadwaga. Taki nie korzystny dla kręgosłupa tryb życia, powoduje zwiotczenie mięśni brzucha i grzbietu, które utrzymują pionową postawę (taki naturalny gorset wspierający kręgi).
Bóle kręgosłupa i mięśni szkieletowych odczuwa ok. 40% dorosłych Polaków. Wg specjalistów większość z nas uniknęłaby operacji, gdybyśmy systematycznie się gimnastkowali i przestrzegali podstawowych zasad, np. w czasie podnoszenia ciężarów. Gwałtowny skręt tułowia, pochylenie się, podnoszenie ciężarów powoduje często nagły ból pleców. Ból jest tak silny, że nie możemy zrobić żadnych ruchów. To może oznaczać wypadnięcie dysku (dyskopatia) - przemieszczony dysk uciska nerwy rdzenia kręgowego. Rwa kulszowa - ostry ból obejmujący plecy, biodro, pośladek i tylną część nogi spowodowany uciskiem nerwu kulszowego przez przesunięty dysk.

Gdy pojawi się nagły, ostry ból pleców "lumbago", połóż się płasko na plecach. Czasem ból ustępuje w pozycji bocznej. W przypadku rwy kulszowej kładziemy się na brzuchu z rękami wyciągniętymi wzdłuż tułowia. Zastosujmy maści przeciwbólowe o działaniu przeciwzapalnym oraz ciepłe okłady. Po zmniejszeniu się bólu, a zwłaszcza przy lumbago, zacznijmy delikatnie ćwiczyć (ostrożne zginanie i prostowanie nogi - można to robić w napełnionej do połowy wannie ciepłą wodą ). Niektórzy zalecają najpierw krótki, ale kilka razy 10 - 15 minutowy zimny okład w miejsce bólu.
Ból kręgosłupa można złagodzić lekami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi oraz stosując pod okiem specjalistów różne zabiegi (akupunktura, akupresura, fizjoterapia, kinezyterapia). Czasami niezbędny jest zabieg operacyjny, ale najpierw trzeba spróbować łagodniejszych metod. Jeżeli ból nie ustępuje po upływie doby, należy udać się do lekarza, który powinien zlecić zdjęcie RTG, tomografię lub rezonans magnetyczny. Po tych badaniach ortopeda i fizjoterapeuta dobiorą odpowiednie ćwiczenia. Nauczą jak prawidłowo wykonywać gimnastykę, która nam nie zaszkodzi, a może uchronić nas przed operacją.
Kręgosłup nie odpoczywa, nawet gdy leżymy na wznak, to obciążenie dolnego odcinka kręgosłupa wynosi ok. 25kg. W pozycji na boku wzrasta do 75kg, a gdy stoimy wyprostowani, siła oddziaływania na kręgosłup wynosi ok. 100kg. W czasie schylania się pod czas podnoszenia nawet lekkiego przedmiotu, ta wartość wzrasta do 250kg. Gdy siedzimy zgarbieni bez podparcia, to kręgi dźwigają ok. 275kg.
Leczenie i zapobieganie bóli kręgosłupa
Dolny odcinek kręgosłupa dźwiga ciężar całego tułowia, dlatego jego kręgi są masywniejsze od szyjnych. Mimo to odczuwamy ból, nawet gdy lekarz nie stwierdził poważnych uszkodzeń. W takim przypadku spróbujmy sami zadbać o nas kręgosłup. Dbajmy, aby w czasie snu nasz kręgosłup utrzymywał linię prostą (dobry materac i stelaż). Po przebudzeniu nie wstaj od razu, a tym bardziej gwałtownie, lepiej jest lekko poprzeciągać się przez chwilę. Podnosząc przedmioty, nie schylaj się, nie zginaj kręgosłupa, tylko kucnij i podnoś się z wyprostowanym kręgosłupem. Niosąc zakupy, rozkładaj ciężar na dwie ręce i unikajmy dźwigania na dłuższe odległości, bo nawet obciążenie 5 kilogramami, to już duży wysiłek dla naszych stawów i kręgosłupa. Siedź prawidłowo na dobrze dobranym sprzęcie - pracując przy biurku, co 20 - 30 minut wstań na chwilkę i poruszaj się. Pamiętaj o monitorze na wysokości oczu, stopach opartych na ziemi, plecach przylegających do oparcia (pozycja wyprostowana). Po pracy przy biurku idź na spacer lub połóż się.
Relaks w ciepłych wodach termalnych korzystnie wpływa na bóle pleców. Można zrobić sobie kąpiel solankową w wannie. Jeżeli pływamy to unikajmy stylu "żabka", a jeżeli nie umiemy pływać to wykonujmy w wodzie lekkie półprzysiady. Ruszajmy się kiedy ból kręgosłupa ustąpi, wskazany niedługi spacer z kijkami, ale dynamiczny z pokonywaniem niewielkich wzniesień. Dzięki aktywności fizycznej mięśnie i krążki międzykręgowe zostaną odpowiednio ukrwione i dobrze zaopatrzone w składniki odżywcze - stany zapalne często są następstwem ich niedoboru. Ciepły lub zimny okład - ciepły okład np. termfor, gdy przynosi ulgę, może wskazywać na napięciowy ból pleców. Okłady stosujemy przez ok. 30 minut i tyle samo czasu należy odczekać przed wyjściem na dwór. Zimny okład - jeżeli nam pomaga, może to oznaczać stan zapalny. Okłady żelowe lub z lodu stusujmy kilka razy dziennie przez 15 minut, pamiętając, żeby nie przykładać ich bezpośrednio na skórę (zagrożenie odmrożeniem). Rozluźnij mięśnie - połóż się na podłodze na plecach, zegnij nogi w kolanach i stopy oprzyj o podłoże. Po kilku minutach można zmienić pozycję, kładąc łydki na brzegu krzesła, kanapy, łóżka. Ważne jest, żeby odcinek krzyżowy przylegał do podłoża i postarajmy się przez 5 - 10 sekund przycisnąć kręgosłup do podłogi i powtórzmy to kilka razy. Następnie mając zgięte kolana i stopy oparte o podłogę, przechylajmy kolana raz w lewo i raz w prawo. W trakcie tych ćwiczeń nie powinno czuć się bólu.
Masaż - uciskanie bolących pleców okrężnymi ruchami zmniejsza ból i poprawia samopoczucie. Można też lekko odciągać skórę nad bolącym miejscem. Pomaga przy bólach napięciowych i przy niewielkich przesunięciach kręgów, które mogą uciskać nerwy. Środek przeciw bólowy - ból daje znać, że dzieje się coś niedobrego i odruchowo sięgamy po preparaty (tabletki, maści, żele)przeciwbólowe.
Jeżeli nie mamy innych niepokojących objawów (zawroty głowy, wysoka gorączka, drętwienie kończyn), to takie zachowanie jest wskazane. W innych przypadach należy udać się do specjalisty.
Inne metody leczenia
Galwanizacja (elektroterapia) - polega na przepływie prądu stałego między elektrodami umieszczonymi na ciele chorego. Działa przeciwbólowo, rozluźniająco i przeciwzapalnie. Laser - działa przeciwbólowo, przyspiesza renegreację tkanek oraz dostarcza im energii, która wspomaga leczenie stanów zapalnych. Pole magnetyczne - polepsza ukrwienie tkanek, do których dociera więcej tlenu i substancji odżywczych. Terapia manualna - patrz masaż.

Alergia

Alergia nie tylko wiosną. Dla alergika wiosna i nie tylko to kichający problem. Kichanie, katar sienny, załzawione oczy, swędzenie, duszności, wysypki (pokrzywka) to są typowe objawy kwitnienia i pylenia roślin oraz reakcji na kurz, roztocza i na inne czynniki uczulające.
Katar sienny (alergiczny nieżyt nosa) występuje w postaci wodnistej, po prostu leje się nagle z nosa. Osoba, która podejrzewa katar sienny lub ma inne objawy wskazujące na alergię, powinna udać się do lekarza. Lekarz powinien wykonać testy skórne, które pozwolą ustalić konkretny alergen. Również może wykonać donosowe próby prowokacyjne, wprowadzając bezpośrednio alergen do nosa. Medycyna ma sposób na wyleczenie alergii, jest to metoda immunoterapii. Podstawa terapii to ustalenie przeciwciał IgE. Leczenie polega na podawaniu wzrastających dawek szczepionki zawierającej alergeny. Zamiast szczepionek można przyjmować nowoczesne szczepionki formie tabletek stosowanej pod język, które ulegają szybkiemu rozpuszczeniu. Pierwsza dawka musi być podana pod nadzorem lekarza. Leczenie powinno się rozpocząć ok. 4 miesięcy przed pyleniem.

Alergia wziewna musi być leczona, bo może doprowadzić do astmy oskrzelowej. W celu złagodzenia objawów alergii można sezonowo zastosować kortykosterydy wziewne. Doraźnie można stosować dostępne bez recepty doustne środki przeciwhistaminowe, np. Zyrtec oraz krople do nosa i oczu. Można też stosować wodę morską w celu wypłukania z nosa alergenu.
Domowe sposoby na zmniejszenie kontaktu z alergenem: mieszkanie wietrzymy po zmroku lub w dzień w czasie opadu deszczu, zmywamy często podłogi, unikajmy wykładzin dywanowych i dywanów. W czasie jazdy samochodem nie otwieramy okien, nosimy okulary, często pierzmy ubrania i pościel. Myjmy często twarz, ręce i spłukujmy włosy, szczególnie po spacerze. Jeżeli musimy odkurzać, to stosujmy specjalne odkurzacze wyposażone w odpowiednie filtry i nowoczesne rozwiązania techniczne. Wiedząc na co jesteśmy uczuleni łatwiej będzie nam bronić się przed skutkami alergenów. Często jesteśmy uczuleni na sierść naszych pupilów.
Alergia to odbiegająca od normy, przesadna reakcja naszego układu odpornościowego. W skrajnych przypadkach może być zagrożeniem dla życia. Może ujawnić się w każdym wieku i wg badań cierpi na nią ok. 25% społeczeństwa.

Ból i inne objawy pomagają ustalić ich przyczynę

Kiedy w organiźmie zaczyna się coś złego dziać, to przeważnie ostrzega nas pojawiającym się bólem. Podane tu wyjaśnienia są tylko przypuszczalnymi przyczynami. Jeżeli pojawią się takie objawy, należy zasięgnąć jak najszybciej porady u lekarza.

1. Oczy
Łzawienie i swędzenie - zapalenie spojówek lub tęczówek. Zamglone widzenie w kolorach tęczy - jaskra. Widzenie błysków lub czarna przysłona - odklejenie się siatkówki. Nagle powstały zez - zaburzenia ukrwienia gałki ocznej lub porażenie mięśni ocznych.
2. Ból uszu - może oznaczać zapalenie ucha środkowego, zapalenie przewodu słuchowego, schorzenia jamy ustnej lub choroby krtani.
3. Chrypka - możliwe schorzenie krtani i strun głosowych spowodowane np. nikotyną, alkoholem itp. Porażenie nerwów związane z schorzeniami klatki piersiowej. Jeżeli chrypka trwa dłużej niż dwa tygodnie, należy udać się do lekarza.
4. Bóle za mostkiem - mogą być spowodowane chorobami serca lub przełyku. Uczucie kłucia, ucisku i bóle poniżej lewego barku oraz promieniujące do lewego ramienia mogą oznaczać zaburzenia przepływu krwi przez naczynia wieńcowe serca. Silny ból i ogólny niepokój może być oznaką zawału. Należy wezwać pogotowie.
5. Badanie piersi - kobiety powyżej 25 roku życia powinny sprawdzać sobie stan swoich piersi. Wyraźna różnica w wielkości sutków, wyciek z brodawek, namacalne guzki wymagają natychmiastowej wizyty u lekarza.
6. Ból w prawym nadbrzuszu - mogą być spowodowane wrzodami dwunastnicy, kamieniami nerkowymi, zapaleniem opłucnej, chorobami pęcherzyka lub wątroby.
7. Ból w prawym podbrzuszu - może być to oznaka zapalenia ślepej kiszki, któremu towarzyszą nudności mogące powodować wymioty. Również może to być problem związany z kamieniami nerkowymi, a u kobiet z jajnikami i jajowodami.
8. Ból w środkowej części podbrzusza - może powodować choroba pęcherza moczowego, macicy, zapalenie wyrostka robaczkowego (ślepa kiszka), zapalenie otrzewnej. Natomiast pieczenie przy oddawaniu moczu oraz częste jego wydalanie może oznaczać zapalenie pęcherza moczowego lub zakażenie dróg moczowych.
9. Biegunka - może być spowodowane zatruciem pokarmowym lub zapaleniem jelit. W najgorszym przypadku może to oznaczać chorobę nowotworową jelit. Krwawienie w czasie wydalania stolca może oznaczać czerwonkę. Bóle odbytnicy, świąd, krwawienia występują również przy chorobie hemoroidowej, egzemie oraz przy robaczycy i raka jelita grubego.
10. Nieregularna miesiączka, krwawienie po współżyciu oraz w okresie klimaterium. Świąd narządów rodnych i krwawe upławy - mogą oznaczać raka kobiecych narządów rodnych.
11. Ból w łydkach - spowodowany może być zaburzeniami ukrwienia kończyn dolnych.
12. Ból i obrzęk stóp - płaskostopie, stopa koślawa, szpotawa oraz "końska" stopa. Natomiast obrzęk stóp może oznaczać chorobę nerek, zaburzenia krążenia i pracy serca.
13. Ból głowy - silne bóle głowy mogą być oznaką nadciśnienia, zwyrodnienia lub uszkodzenia kręgosłupa szyjnego. Alkoholizm i nałogi (tytoń, używki, narkotyki) też powodują silne bóle głowy.
14. Ból twarzy, czoła - sugeruje zapalenie zatok bocznych nosa, stan zapalny korzeni zębowych.
15. Ból szyi i w trakcie połykania - schorzenia przełyku i krtani, zapalenie migdałków.
16. Kaszel - jeżeli trwa dłużej niż 4 tygodnie należy udać się do lekarza. Przyczyną może być zapalenie oskrzeli, gruźlica, a w skrajnych przypadkach spowodowany może być rakiem płuc.
17. Duszności - astma, schorzenia płuc, niewydolność serca.
18. Ból w klatce piersiowej - wrzody żołądka, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie nerwów, schorzenia osierdzia lub opłucnej. Czasami przyczyną może być nowotwór.
19. Bóle w okolicach kręgosłupa - schorzenia rdzenia kręgowego i kręgosłupa, choroby nerek, rak jelita, choroby kobiece.
20. Bóle w lewym nadbrzuszu - wrzody żołądka, kamica nerkowa, schorzenia trzustki, zawał serca, zapalenie opłucnej.
21. Bóle w lewym podbrzuszu - problemy z jelitem grubym, kamienie nerkowe i moczowodu. Bóle u kobiet mogą oznaczać chorobę jajników i jajowodów.
22. Bóle w górnym śródbrzuszu - choroby dwunastnicy i żołądka (wrzody), serca, trzustki, wątroby, pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych oraz choroby przełyku.
23. Bóle w całej jamie brzusznej - przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego, zarażenie pasożytami (owsica, glistnica, bąblowica, toksokaroza), zrosty i kurcze jelit.
24. Ból przy oddawaniu moczu, oddawanie kropelkowe moczu, częstomocz, bolesne zatrzymanie moczu - łagodne guzy, prostata
25. Ból jąder - kamienie w moczowodzie, zapalenie nadjądrzy
26. Bóle w kolanie i stawie biodrowym - stany zapalne, zmiany zwyrodniniowe stawów, nieprawidłowa budowa stóp.
27. Swędzenie skóry, świąd, wysypka - uczulenia, ukąszenia owadów, przeszuszona skóra, drażniące ubrania, przemrożona skóra, wysoka temperatura. Cukrzyca, dna moczanowa, choroby wątroby, niedoczynność i nadczynność tarczycy. Uczulenia, grzybice i inne choroby skóry. Swędzenie może również być spowodowane przez nowotwory: jajnika, prostaty, płuc oraz narządów w układzie pokarmowym. Może oznaczać obecność pasożytów w organizmie, np. tasiemca czy glisty ludzkiej.

Zdrowie jest najważniejsze

Przekazane tu informacje nie mają na celu udzielania porad medycznych. Zawarta tu wiedza jest w miarę poprawna, lecz może być niewyjaśniona do końca. Autor nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne skutki wykorzystania przedstawionych tu informacji.

Zdrowie jest najważniejsze w życiu człowieka. Brak zdrowia zabiera radość życia każdemu bez względu na status pochodzenia czy stan zamożności. Praca lub brak pracy, ciągła gonitwa, problemy dnia codziennego powodują stres, który również sprzyja chorobom. Zła dieta, siedzący tryb życia, nałogi, badania zdrowotne tylko na potrzeby pracy lub gdy zaczyna nam coś dolegać. Konsumpcyjny tryb życia, lenistwo i sport w wersji kanapowo-telewizyjno-komputerowej, sprzyja rozwijaniu się różnym schorzeniom. Wystarczy odrobina wysiłku, żeby poprawić ogólny stan naszego organizmu.

Dieta ilościowa i jakościowa, spacery, jazda na rowerze, pływanie, grzybobranie, wędkowanie, czas na sen i odpoczynek, rzucenie lub zmniejszenie zażywania używek. Ruch na świeżym powietrzu, przebywanie w towarzystwie ludzi życzliwych, pogodnych i nie narzekających ciągle na wszystko. Korzystajmy z ulubionych rozrywek i leniuchujmy kiedy mamy na to ochotę. To tylko kilka sposobów na dobre samopoczucie. Nie sposób wymienić wszystkich, bowiem każdy z nas ma swoje ulubione metody.