Grzybica

Są różne odmiany grzybicy - jedne już są zauważalne na drugi dzień po zakażeniu, a inne dają znać dopiero po kilku tygodniach.
Drobnozarodnikowa - jest to bardzo zakaźna grzybica, która atakuje skórę głowy, również skórę nie owłosioną u dzieci. Objawy - na głowie włosy wyglądają jak równo obcięte, otacza je szara błona. Na skórze nie owłosionej widoczne są owalne ogniska zapalne z pęcherzykami.
Obrębna pachwin - występuje na udach, u mężczyzn najczęściej na skórze przylegającej do moszny. Objawy - ogniska zapalne z naciekiem na obwodzie i wieloma pęcherzykami, grudkami i strupkami.
Grzybica paznokci - często jest następstwem grzybicy między palcowej. Objawy - paznokcie są żółte lub sine, łamią się, rogowacieją i tworzą się w nich bruzdy.
Pochwy i sromu - występuje u kobiet z obniżoną odpornością, po stosowaniu antybiotyków i w czasie ciąży. Objawy - świąd i pieczenie sromu, gęste serowate upławy, białawe naloty w przedsionku pochwy i w pochwie. Zaczerwieniona i rozpulchniona błona śluzowa.
Skóry nie owłosionej - choroba często przywożona z wakacji, która przenoszona jest z ręczników, materacy i leżaków na naszą skórę. Objawy - ogniska zapalne z pęcherzykami (najczęściej na nogach i brzuchu). Rzadziej występujące objawy to: okrągłe przebarwienia skóry (zwykle białe lub sinawe).
Strzygąca - atakuje owłosioną skóre głowy, skórę nie owsłosioną i paznokcie. Zakażenie następuje od drugiego człowieka lub zwierzęcia. Wyróżniamy tu grzybicę głęboką i powierzchniową. Głęboka - objawy: zapalne guzki pokryte strupkami, wypadanie włosów na zakażonej skórze. Może pozostawiać ślady w postaci blizn. Najczęściej narażone są dzieci i mężczyźni (przeważnie na brodzie). Powierzchniowa - objawy: a/ skóra owłosiona - ogniska zapalne pomiędzy włosami, łuszczące się, włosy ułamane tuż nad powierzchnią skóry, odczuwalny świąd, b/ skóra nie owłosiona - ogniska zapalne z nasilonym stanem zapalnym na obwodzie i występujące liczne pęcherzyki ze strupkami.
Grzybica stóp:
a/ międzypalcowa - objawy: pękające pęcherzyki, odwarstwianie naskórka, głębokie pęknięcia, silny świąd,
b/ potnicowa - objawy: zaczerwieniona skóra z licznymi pęcherzykami, drobne nadżerki,
c/ złuszczająca - objawy: zaczerwieniona skóra, która intensywnie się łuszczy.
Jak zmniejszyć ryzyko zakażenia się grzybicą?
Staraj się nosić przewiewne buty i bawełniane skarpetki. Idąc na basen, plażę, pomost zakładaj swoje klapki basenowe. Nigdy nie siadaj bezpośrednio na leżaku z wypożyczalni - kładź swój ręcznik na płótno leżaka i zapamiętaj którą stroną go położyłeś. Najlepiej po każdym użyciu ręcznika na leżaku z wypożyczalni wypierz go w najwyższej temperaturze. Nigdy nie pożyczaj komuś lub od kogoś przedmiotów osobistych (grzebienia, ręcznika, pumeksu, mydła, szczoteczki do zębów i rąk, przyborów do manicure, ubrań, butów itp.).
Grzybica jamy ustnej jest trudna do wyleczenia choroba, wywołuje ją drożdżak Candida albicans. Na błonach śluzowych Candida występuje u ok. 75% ludzi, ale nie wszyscy chorują. Dopiero, gdy spadanie odporność może zatakować gardło i przewód pokarmowy: dwunastnicę, jelito cienkie i grube oraz odbytnicę, żołądek. Grzyb Candida może powodować agresję, bezpłodność, depresję, fobię, stany lękowe.
Grzybica jamy ustnej - objawy:
- biały nalot na języku i podniebieniu, który może zaatakować gardło i przełyk,
- owrzodzenia, pieczenie oraz ból w obrębie zmienionej chorobowo błony śluzowej,
- nadżerki, bolesne pęknięcia w kącikach ust (zajady),
- u osób noszących protezy zębowe pojawia się rumień dziąsłowy.
Czynniki zwiększające ryzyko zachorowania:
- niedostateczna higiena jamy ustnej i zmniejszona ilość wydzielanej śliny,
- spożywanie dużej ilości cukrów i cukrzyca,
- antybiotyki, sterydy, hormony, chemioterapia i radioterapia,
- niedobór żelaza, niedobór kwasu foliowego,
- zaburzenia hormonalne i wiek,
- mikrouszkodzenia błony śluzowej i zmiany w składzie mikroflory,
- przewlekłe stany zapalne błony śluzowej jamy ustnej,
- palenie papierosów i nadużywanie alkoholu.

Grzybica jamy ustnej u niemowląt występuje na błonie śluzowej w postaci biało-szarego nalotu, tzw. pleśniawki. Grzybicę jamy ustnej leczy się miejscowo - maściami i płynami przeciwgrzybiczymi. Przed podaniem leków powinien być wykonany antymykogram. Jeśli leczenie miejscowe nie przynosi efektu, włącza się leki doustne. By nie nastąpiły nawroty, leczenie należy bezwzględnie kontynuować przez co najmniej dwa tygodnie po ustąpieniu objawów. Leczenie grzybicy jamy ustnej może być uciążliwe i długotrwałe, ale nie należy z niego rezygnować, bo zaniedbana kandydoza może doprowadzić do infekcji ogólnoustrojowej.

Dieta w czasie leczenia grzybicy jamy ustnej, z której należy wykluczyć:
- wszystkie słodycze, owoce, alkohol, produkty bogate w drożdże. Gdy pojawią się objawy grzybicy trzeba udać się do lekarza. Oprócz antybiotyku należy też stosować probiotyki, które przywrocą prawidłową florę bakteryjną w jelitach.
Grzyb Candida może powodować: bezpłodność, depresję, fobię, agresję, koszmary nocne i zaniki pamięci.